BrahmaSri Chaganti Koteswara Rao Gari Pravachanalu

Brahmasri Chaganti Koteswara Rao (Telugu: చాగంటి కోటేశ్వరరావు) is a scholar-speaker on the Sanatana Dharma. Born to Chaganti Sundara Siva Rao and Suseelamma, he married Subramanyeswari with whom he has two children. He works for the Food Corporation of India, Kakinada but also gives spiritual discourses. His discourses are regularly telecast in TV channels like Bhakti TV and SVBC.So many private channels are starting to telecast the videos of him.

భీష్మ ఏకాదశి .


మాఘమాసంలో శుక్లపక్ష ఏకాదశి విష్ణుప్రీతికరమైన మహాపర్వం. ఈరోజున నారాయణార్చన, శ్రీవిష్ణు సహస్రనామ పారాయణ, జప ఉపవాసాదులు విశేష ఫలాలను ఇస్తాయి. భీష్మ నిర్యాణానంతరం వచ్చిన ఏకాదశి కనుక ఈ భాగవత శిఖామణి పేరున ఈ ఏకాదశిని 'భీష్మ ఏకాదశి" అని పిలుస్తారు.

భీష్మ పితామహునకు సంతానం లేకపోయినా మరణించాక ఈనాటికి పితృతర్పణాలు అందుతూఉన్నాయి. అంతటి మహత్తరమైన వ్యక్తిగా భారతకధలో నిలిచిపోయిన మహోన్నతుడు భీష్మపితామహుడు. ఈయనకు ఇంతమహత్యం సిద్ధించడానికి ఆయన గుణశీలాలే ప్రధానకారణం. మహాతపస్వి అయిన భీష్ముడు పితృభక్తికి, ఇచ్చినమాట నిలబెట్టుకోవడానికి, శౌరసంపదకు ఓ గొప్ప ఉదాహరణ. అంతేకాదు ఈయన అపారమైన శాస్త్రవిజ్ఞానాన్ని, ధర్మతత్వాన్ని, పరమాత్మతత్వాన్ని కూడా చక్కగా అవగతం చేసుకున్నాడు. భీష్మునిలోని భగవతత్వాన్ని గ్రహించిన కృష్ణుడు ఈయననెంతగానో ప్రశంసించాడు. అంపశయ్య మీద ఉన్నప్పుడు కృష్ణ భగవానుడి ప్రోత్సాహంతోనే సాక్షాత్తూ ధర్మదేవత తనయుడే అయిన ధర్మరాజుకు గొప్ప జ్ఞానాన్ని ప్రబోధించాడు.
వర్ణాశ్రమ ధర్మాలు, రాజ ధర్మాలు, ఆపద్ధర్మాలు, మోక్ష ధర్మాలు, శ్రాద్ధ ధర్మాలు, స్త్రీ ధర్మాలు, దాన ధర్మాలు, ఇలాంటి ఎన్నెన్నో ధర్మాలను గురించి ధర్మరాజుకు ఉన్న ధర్మసందేహాలన్నింటినీ తీర్చి చక్కటి సమాధానాలిచ్చాడు భీష్ముడు . చక్కటి కధల రూపంలో వినగానే ఎవరైనా అర్ధం చేసుకోగల తీరులో అవన్నీమహాభారతం శాంతి, అనుశాసనిక పర్వాలలో నిక్షిప్తమై ఉన్నాయి. ఆ కధలను ధర్మరాజుకు చెబుతున్నసమయంలో వ్యాసుడు లాంటి గొప్ప గొప్ప ఋషులు కూడా మంత్రముగ్ధులైనట్లు వింటూఉండేవారు. కృష్ణతత్వాన్నీ బాగా అవగతం చేసుకున్నవాడు కనుకనే కృష్ణుని గొప్పతనాన్ని గురించి దుర్యోధనుడికి సైతం చెప్పగలిగాడు. రాజ సూయయాగ సమయంలో అగ్రతాంబూలం ఎవరికివ్వాలా అని సందేహం కలిగినప్పుడు అక్కడున్నవారిలో దీనికి అర్హుడు ఒక్క కృష్ణుడే అని నిర్ద్వంద్వంగా అందరికీ తెలియజేశాడు భీష్ముడు. కురుక్షేత్ర సంగ్రామంలో అర్జునుడిని రక్షించేందుకు చక్రాయుధంతో తన మీదకు కృష్ణుడు పరిగెత్తుకొస్తున్నా ఆయనను ఎదిరించక ఆయన చేతిలో మరణించేభాగ్యం కోసం ఎదురుచూశాడు భీష్ముడు.
అన్నిటినీ మించి భీష్మాచార్యుడు ఆనాడు ధర్మరాజుకు ఉపదేసించింన విష్ణు సహస్రనామాలు ఈనాటికీ ప్రజల నాల్కుల మీద నానుతూనే ఉన్నయి. ఆదిశంకరాచార్యులు భగవద్గీత, ఉపనిషత్తులు, బ్రహ్మ సూత్రాలకు భాష్యాన్ని రాసినట్టుగానే ఈ విష్ణు సహస్రనామాలకు కూడా విశేష భాష్యం చెప్పారు. అంతటి మహత్తరమైన భగవత్ శక్తి దాగిఉన్న విష్ణు సహస్రనామాలను చెప్పడం ఒక్కటి చాలు భీష్ముడి మహత్యాన్నిగురించి తెలుసుకోవటానికి. భీష్మ పితామహుడు ఇలా భక్తి, జ్ఞాన తదితరాలలో గొప్ప కృషి చేసినందువల్లనే ఈనాటికీ అందరికీ ఆయన మార్గ దర్శకుడుగా నిలిస్తున్నారు.
అన్నిటికంటే మించిన విశేషమేమిటంటే ఆయన వివాహం చేసుకోలేదు. పిల్లలూ లేరు. కానీ ఇలా అపుత్రకుడిగా మరణించినప్పటికీ సంప్రదాయాన్ని పాటించే వారంతా తమ పితరులకు పితృతర్పణాలను ఇచ్చేటప్పుడు భీష్మపితామహుడికి కూడా తర్పణాలు అర్పిస్తుంటారు. అందరికీ అలా ఆయన పితామహుడు (తాతా) లాంటి వాడయ్యారు. ఇంతటి గొప్పతనం కేవలం ఆయన ప్రతిజ్ఞా పాలన, పితృ భక్తి, సత్ శీల సంపద వలనే లభించాయి
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

విష్ణు సహస్రనామ స్తోత్రము

 విష్ణు సహస్రనామ స్తోత్రము అత్యంత ప్రాచుర్యము కలిగిన vedic ప్రార్థనలలో ఒకటి. పేరును బట్టి ఇది శ్రీమహావిష్ణువు వేయి నామాలను సంకీర్తనం చేసే స్తోత్రము. ఈ స్తోత్రాన్ని చాలామంది హిందువులు భగవంతుని పూజించే కార్యంగా పారాయణం చేస్తూ ఉంటారు.
విష్ణు సహస్ర నామ స్తోత్రము మహాభారతం లోని అనుశాసనిక పర్వం లో 149వ అధ్యాయంలో ఉన్నది. కురుక్షేత్ర యుద్ధానంతరం అంపశయ్య మీద పండుకొని ఉన్న భీష్ముడు ఈ స్తోత్రాన్ని యుధిష్ఠిరునకు ఉపదేశిస్తాడు. ఈ స్తోత్ర పారాయణం సకల వాంఛితార్థ ఫలదాయకమని ఆ విధమైన విశ్వాసం ఉన్నవారి నమ్మకం. స్తోత్రం ఉత్తర పీఠిక (ఫలశ్రుతి)లో ఈ శ్లోకం "ధర్మార్థులకు ధర్మము, అర్థార్థులకు అర్థము, కామార్థులకు కామము, ప్రజార్థులకు ప్రజను ప్రసాదించును" అని చెప్పబడినది.
స్తోత్ర ఆవిర్భావము
విష్ణు సహస్రనామ స్తోత్రము ఆవిర్భవించిన పరిస్థితులు ఆసక్తి కరమైనవి. కురుక్షేత్ర యుద్ధంలో జరిగిన జనక్షయం, కష్టాలవలన పాండవాగ్రజుడు యుధిష్ఠిరుడు కృంగిపోయి ఉన్నాడు. తన వంశోన్నతిని కోరిన భీష్ముడు అంపశయ్యపై మరణానికి సిద్ధంగా ఉన్నాడు. అనితర జ్ఞాననిలయమైన భీష్ముని ఆశ్రయించి ధర్మాన్ని, నీతిని తెలిసికొనమని యుధిష్ఠిరుని వేదవ్యాసుడు, శ్రీకృష్ణుడు ఆదేశించారు. భీష్ముడు కృష్ణునితో "ప్రభూ! జగద్గురువువైన నీయెదుట నేను ఉపదేశము చేయజాలినవాడను కాను. ఆపై క్షతగాత్రుడనైన నా బుద్ధి, శక్తి క్షీణించినవి. క్షమింపుడు" అనెను. అప్పుడు శ్రీకృష్ణుడు "భీష్మా! నా ప్రభావము చేత నీ క్లేశములన్నీ ఇపుడే తొలగిపోవును. సమస్త జ్ఞానము నీ బుద్ధికి స్ఫురించును. నీచేత నేను ధర్మోపదేశము చేయించుచున్నాను" అని అనుగ్రహించెను. అలా భీష్ముడు అంపశయ్యపైనుండే యుధిష్ఠిరునకు సమస్త జ్ఞాన, ధర్మములను ఉపదేశించెను.
అంపశయ్యపైనున్న భీష్ముడు
అలా జ్ఞానబోధను గ్రహించే సమయంలో యుధిష్ఠిరుడు ఆరు ప్రశ్నలను అడిగాడు. ఆ ప్రశ్నల సారాంశము: "దుఃఖముతో కృంగి ఉన్న నాకు తక్కువ శ్రమతో ఎక్కువ ఫలితమును ఇచ్చే ఉపాయమేది? ఎవరిని స్తుతించాలి?" దానికి భీష్ముడు చెప్పిన ఉపాయము: "భక్తితో, శ్రద్ధతో విష్ణువు వేయి నామాలను జపించు. అన్ని దుఃఖములు, కష్టములు, పాపములనుండి విముక్తి పొందడానికి ఇదే సులభమైన మార్గము". అలా భీష్ముడు ఉపదేశించినదే విష్ణు సహస్రనామ స్తోత్రము.
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

మాఘపురాణం -9వ అధ్యాయము పుష్కరుని వృత్తాంతము

ఈవిధంగా ఆ ముగ్గురు కన్యలు పునర్జీవుతులైన వృత్తాంతమును దిలీపునకు వివరించగా దిలీపుడు శ్రద్ధగా వినిన తర్వాత తనకు కలిగిన సంశయమును గురువర్యులను వశిష్ఠుల వారితో ఇటుల నుడివెను. –
“పూజ్యులైన ఓ మహర్షీ! ఈ భూలోకమునకు, యమలోకమునకు దూరమెంత?” చనిపోయిన ణా ముగ్గురు కన్యల ప్రాణములెంత కాలములో వెళ్ళి వచ్చినవి?” అని ప్రశ్నించెను.
వశిష్ఠుళ వారు దీర్ఘముగా నాలోచించి యిటుల బదులు చెప్పిరి. “మాహారాజా! అందరు తెలుసుకోదగిన ప్రశ్ననే అడిగితివి. శ్రద్ధగా వినుము. భక్తి మార్గమునకు మించినది మరొకటి లేదు. చనిపోయిన ముగ్గురు కన్యలూ పుణ్యవతులు. వారొకసారి మాఘమాసములో స్నానమాచరించి యున్నందున వారికి కలిగిన పుణ్యఫలం వలననే మరల బ్రతుక గలిగినారు.
దీనికొక ఉదాహరణ వివరింతును ఆలకింపుము. ఒకప్పుడు పుష్కరుడను విప్రుడు ఈ కన్యల వలననే యమకింకరులచే యమలోకానికి పోయి తిరిగి భూలోకమునకు వచ్చెను. ఆ వృత్తాంతం కడు చిత్రమైనది.
పుష్కరుడను ఒక బ్రాహ్మణుడు మంచి జ్ఞానవంతుడు. సకల జీవులయందు దయగలవాడు. పరోపకారము చేయుటయే తన ప్రధాన ధ్యేయం. అతడు ప్రతి మాఘమాసమందునూ, నిష్ఠతో స్నాన జపములు మొదలగు పుణ్యకార్యములు విడువకుండ చేయు దీక్షావంతుడు. సదా భగవంతుని నామ సంకీర్తనలు పాడుచు, భజించుచు జీవితమును గడుపుచున్న పరమభక్తుడు.
ఒకనాడు యముడు పుష్కరుని ప్రాణములు తోడ్కొని రండని తన భటుల కాజ్ఞాపించినాడు. యమభటులు వెంటనే పోయి యా విప్రపుంగవుని ప్రాణములు దీసి యమునివద్ద నిలబెట్టినారు. ఆ సమయంలో యముడు చిత్రగుప్తునితో దీర్ఘాలోచనా నిమగ్నుడై ఉండెను. భటులు తోడ్కొని వచ్చిన పుష్కరునివైపు చూడగా పుష్కరుడు బ్రహ్మ తేజస్సుతో ప్రకాశించుచుండెను. యమ ధర్మరాజునకు ఏదో భయము ఆవరించినట్లయింది. వెంటనే పుష్కరుణ్ణి తన ప్రక్కనున్న ఆసనముపై కూర్చుండమని కోరెను.
యముడు భటుల వంక కోపంగా చూచి – “ఓరీ భటులారా! పుష్కరుడను పేరుగలవాడు ఆ గ్రామమందే మరియొకడు గలడు. వానిని తీసుకురాకుండా యీ ఉత్తముని ఏల తీసుకు వచ్చితిరి?” అని గర్జించుసరికి గడగడ వణికిపోయిరి.
యమధర్మరాజు పుష్కరుని వైపు జూచి నమస్కరించి జరిగిన పొరపాటుకు క్షమించమని కోరి భూలోకమునకు వెళ్ళుడు” అని చెప్పెను. జరిగిన పొరపాటునకు పుష్కరుడు కూడా విచారించి, సరే వచ్చిన వాడను ఈ యమలోకమును కూడా చూచి పోవుదును” అని అనగా యమలోకమును చూచుటకు పుష్కరునకు అనుమతించెను.
పుష్కరుడు ఒక్కొక్క దిశకు పోయి నరుల పాడుచున్న నరక బాధలను చూడసాగెను. జీవులు వారు చేసుకున్న పనులను బట్టి అనేక విధముల శిక్షల ననుభవించుచుండుట పుష్కరుడు కనులారాగాంచెను.
అతనికి అమితమగు భయము కలిగెను. తన భయం బోవుటకు హరినామ స్మరణ బిగ్గరగా చేయసాగెను. వారి నామస్మరణ విన్న ఆ పాపజీవులు తమతమ పాపములను పోగొట్టుకొనుచుండిరి. వారి శిక్షలు ఆపు చేయడమైనది. యమలోకమంతయు చూచిన తరువాత పుష్కరుడు తిరిగి భూలోకమునకు వచ్చెను. పాపులు అనుభవించుచున్న నరక బాధలను చూచి వచ్చినందున పుష్కరుడు మరింత జ్ఞానంతో దేవుని స్మరించుచుండెను.
ఈ ప్రకారముగా కొంతమంది పుణ్యాత్ములు యమలోకము వెళ్ళి తిరిగివచ్చిన వారున్నారు. ఇది నిజము.
మున్ను శ్రీరామచంద్రుడు పరిపాలించు సమయమున ఒక విప్రకుమారుడు చనిపోయినాడు. ఆ వార్త విని రామచంద్రుడు యముణ్ణి ప్రార్థించగా యముడు ఆ బ్రాహ్మణ బాలుని తిరిగి బ్రతికించినాడు.
అటులనే శ్రీకృష్ణుడు తనకు విద్యగరపిన గురువుగారి కుమారుడు చనిపోగా తన మహిమ వలన తిరిగి బ్రతికించెను.
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

భీష్మ ఏకాదశి , (జనవరి 30, 2015, శుక్రవారం)

మన భరత భూమి పుణ్య భూమి. భక్తికి, భక్తి తత్వానికి పుట్టినిల్లు. అచంచలమైన భక్తి విశ్వాసాలతో భగవదారాధన చేసి, దైవానుగ్రహాన్ని పొందేందుకు, మన పూర్వులు నియమించిన కొన్ని పర్వ దినాలలో, ఏకాదశి వొకటి.
* ఏడాది పొడుగునా నెలకి రెండు పక్షాలు 1.సుక్లాపక్షము ,2. కృష్ణ పక్షము ... పక్షానికొక ఏకాదశి చొప్పున్న ..ఇరవైనాలుగు ఏకాదషులుంటాయి . ప్రతి నెలా ఆమవాసి కి , పౌర్ణమికి ముందు ఈ ఏకాదశులోస్తుంటాయి . ఆషాడశుక్ల ఏకాదశిని ప్రధమ ఏకాదశి గా పరిగనిస్తారు .
* ప్రతినెలలో పూర్ణిమకి ముందు వచ్చే ఏకాదశిని శుద్ధేకాదశి(శుద్ధ ఏకాదశి) అంటారు. సంవత్సరం మొత్తంలోఇటువంటిశుద్ధ ఏకాదశులు 12 వుంటాయి. వీటిలో ప్రతి ఏకాదశికి ప్రాముఖ్యత వున్నా, నాలుగు ఏకాదశులనువిశేషదాయకంగా పరిగణిస్తాము. అవి:
1.ఆషాడ శుద్ధ ఏకాదశి.(తొలేకాదశి/శయనేకాదశి)
2. కార్తీక శుద్ధ ఏకాదశి
3. పుష్య శుద్ధ ఏకాదశి (వైకుంఠ ఏకాదశి/ముక్కోటి ఏకాదశి)
4.మాఘ శుద్ధ ఏకాదశి (భీష్మ ఏకాదశి)
మాఘ శుక్ల ఏకాదశినే భీష్మ ఏకాదశి అంటాము. ఈ రోజునే విష్ణు సహస్ర నామం ఉద్భవించింది. విచిత్ర మైన ఘట్టం. ఒళ్ళంతా బాణాలు దిగి అంప శయ్య మీద ఉన్న ఆజన్మ బ్రహ్మ చారి. అష్ట వసువులలో ఒకడు. అతి పుణ్యాత్ముడు అయిన భీష్మ పితామహుడు. ప్రశ్నలు అడుగటానికి వచ్చింది ధర్మరాజు.ఎవరితో? అదే బాణాలు సంధించిన అర్జునుడు ఇతరులతో కలసి . తోడుకొని వచ్చింది "కృష్ణస్తు భగవాన్ స్వయం" అనబడే సాక్షాత్తూ భగవంతుని పూర్ణ అవతారం శ్రీ కృష్ణుడు.
భీష్ముడు ఇచ్చా మరణ వరం కలవాడు. అంటే అనుకున్నపుడే మరణించ గలడు. ఉత్తరాయణ పుణ్య కాలం కోసం ఎదురు చూస్తూ 50 రోజులు వంటిలో దిగిన బాణాలతో అంప శయ్య మీద వేచి వున్నాడు. చివరికి ఈ రోజు పవిత్ర మైన విష్ణు సహస్ర నామములను ఉపదేశించాడు ధర్మరాజుకు. భగవంతుడైన శ్రీ కృష్ణుడు చిరు నవ్వు తో విని ఆమోదించాడు. ఇట్టి మహత్తర ఘట్టం ఎక్కడా లేదు. భగవంతుని దివ్య నామములను స్వయానా భగవంతుడే విని దీవించిన అపూర్వ ఘట్టం.
శ్రుత్వా ధర్మా నషేశేన పావనాని చ సర్వశః యుధిష్టిర స్సాన్తనవం పునరేవాభ్య భాషత --భీష్ముడు చెప్పిన నానా ధర్మాలను విన్న ధర్మరాజు చివరగా. కొన్ని ప్రశ్నలు అడుగుతాడు.
కిమేకం దైవతం లోకే? కిం వాప్యేకం పారాయణం? స్తువంత కం కమర్చంత ప్రాప్నుయుర్మానవా శుభం? కో ధర్మ సర్వ ధర్మానాం భవత పరమో మతః. కిం జపన్ ముచ్యతే జంతు జన్మ సంసార బంధనాత్.?
లోకంలో ఎవరు దైవము? ఎవరిని పూజించి, స్తుతించి అర్చించాలి. దేనివల్ల మానవులకు శుభం కలుగుతుంది. అన్ని ధర్మములలోకి ఉత్తమ ధర్మమేది. దేనిని జపించుట వలన మనిషి సంసార బంధముల నుండి విముక్తి పొందుతాడు? అని.
దానికి భీష్మ పితామహుడు , జగత్ ప్రభుం దేవదేవం అనంతం పురుషోత్తమం అని చెబుతూ,
అనాది నిధనం విష్ణుం సర్వ లోక మహేశ్వరం
లోకాధ్యక్షం స్తువన్నిత్యం సర్వ దుఖాతిగో భవేత్.
ఆది అంతము లేని, సర్వ వ్యాపి అయిన, దేవ దేవుడైన , భగవంతుడైన విష్ణు స్తుతి వల్ల సర్వ దుఃఖములు తోలగుతవి- అని ఇంకా చెబుతూ
ఎషమే సర్వ ధర్మానాం ధర్మోధిక తమో మతః- ఇదియే అన్ని ధర్మములలోకి ఉత్తమ ధర్మమని నా మాట అంటాడు.
నన్ను అనుగ్రహించిన సద్గురువులలో ఒకరైన, మహా తపస్వి, పరమ పూజ్య నందానంద స్వామి ఒక రోజు దీనిని నాకు వివరిస్తూ, సత్యా, పరమం యో మహత్తేజః పరమం యో మహత్తపః- ఏది పరమమైన తెజమో, ఏది పరమ మైన తపమో అట్టి దివ్యము తేజోమయము అయిన మంగళ స్వరూపాన్ని ధ్యానించు అన్నారు.
ముఖ్యం గా విష్ణు సహస్ర నామ జపం, ధ్యానం వల్ల భయం తొలగుతుంది, శుభం కలుగుతుంది. గణపతిని,వ్యాస భగవానుని,పితామహుని,పాండవులను, తల్లి తండ్రులను, గురువులను భక్తీ పూర్వకంగా స్మరించి తదుపరి , ఈ దివ్య నామములను జపిస్తూ తేజో మయుడైన, పరమాత్ముని ధ్యానించి బాధల నుంచి విముక్తుల మవుదాం.
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest
Labels: (జనవరి 30, 2015, భీష్మ ఏకాదశి, శుక్రవారం)

విష్ణువు వేయి నామములు- 1-410

 

1) విశ్వం - మనకు గోచరమగు దృశ్యమాన జగత్తంతయు తానైన వాడు.
2) విష్ణు: - విశ్వమంతయు వ్యాపించి ఉన్నవాడు.
3) వషట్కార: - వేద స్వరూపుడు.
4) భూత భవ్య భవత్ ప్రభు: - భూత భవిష్యత్ వర్త మానము లందలి సర్వమునకు ప్రభువైన వాడు.
5) భూత కృద్ - భూతములను సృష్టించిన వాడు.
6) భూత భృత్ - జీవులందరిని పోషించు వాడు.
7) భావ: - సమస్త చరాచర ప్రపంచమంతయు తానే వ్యాపించిన వాడు.
8) భూతాత్మా - సర్వ జీవ కోటి యందు అంతర్యామిగ ఉండువాడు.
9) భూత భావన: - జీవులు పుట్టి పెరుగుటకు కారణమైన వాడు.
10) పూతాత్మా - పవిత్రాత్ముడు.
11) పరమాత్మ - నిత్య శుద్ధ బుద్ధ ముక్త స్వరూపమై కార్య కారణముల కంటే విలక్షణమైన వాడు.
12) ముక్తానాం పరమాగతి: - ముక్త పురుషులకు పరమ గమ్యమైన వాడు.
13) అవ్యయ: - వినాశము కానివాడు. వినాశము లేని వాడు.
14) పురుష: - నవద్వారములు కలిగిన పురము నందు ఉండువాడు.
15) సాక్షీ - చక్కగా సమస్తమును దర్శించువాడు.
16) క్షేత్రజ్ఞ: - శరీరము లో జరుగు క్రియలన్నింటిని గ్రహించువాడు.
17) అక్షర: - నాశరహితుడు.
18) యోగ: - యోగము చే పొందదగిన వాడు.
19) యోగ విదాంనేతా - యోగ విదులకు ప్రభువైన వాడు.
20) ప్రధాన పురుషేశ్వర: - ప్రకృతి పురుషులకు అధినేత.
21) నారసింహవపు: - నరుని సింహమును బోలిన అవయువములు గల వాడు.
22) శ్రీమాన్ - సదా లక్ష్మీ దేవితో కూడి యుండువాడు.
23) కేశవ: - కేశి యనెడి అసురుని వధించిన వాడు.
24) పురుషోత్తమ: - పురుషులందరిలోను ఉత్తముడు.
25) సర్వ: - సమస్తమును తానై అయినవాడు.
26) శర్వ: - సకల జీవులను సంహరింప జేయువాడు.
27) శివ: - శాశ్వతుడు.
28) స్థాణు: - స్థిరమైనవాడు.
29) భూతాది: - భూతములకు ఆదికారణమైన వాడు.
30) అవ్యయనిధి: - నశించని ఐశ్వర్యము గల వాడు.
31) సంభవ: - వివిధ అవతారములను ఎత్తినవాడు.
32) భావన: - సర్వ జీవులకు సమస్త ఫలముల నొసగువాడు.
33) భర్తా: - సకలములను కనిపెట్టి, పోషించువాడు. సకలమును భరించువాడు.
34) ప్రభవ: - పంచభూతములకు, దేశకాలాదులకు మూలమైనవాడు.
35) ప్రభు: - సర్వశక్తి సమన్వితమైనవాడు.
36) ఈశ్వర: - ఒకరి సహాయములేకనే సమస్త కార్యములు నెరవేర్చగల్గిన వాడు.
37) స్వయంభూ : - తనంతట తానే ఉద్భవించిన వాడు.
38) శంభు: - సర్వశ్రేయములకు మూలపురుషుడు.
39) ఆదిత్య: - సూర్యుని యందు స్వర్ణకాంతితో ప్రకాశించువాడు.
40) పుష్కరాక్ష: - పద్మముల వంటి కన్నులు గలవాడు.
41) మహాస్వన: - గొప్పదియగు వేదరూప నాదము గలవాడు.
42) అనాదినిధన: - ఆద్యంతములు లేని వాడు.
43) ధాతా - నామరూపాత్మకమైన ఈ జగత్తునకు అద్వితీయుడై ఆధారమై యున్నవాడు.
44) విధాతా - కర్మఫలముల నందించువాడు.
45) ధాతురుత్తమ: - సర్వ ధాతువులలో ఉత్తమమైన చిద్రూప ధాతువు తానైనవాడు.
46) అప్రమేయ: - ఏ విధమైన ప్రమాణములకు అందనివాడు.
47) హృషీకేశ: - ఇంద్రియములకు ప్రభువు.
48) పద్మనాభ: - నాభియందు పద్మము గలవాడు.
49) అమరప్రభు: - దేవతలకు ప్రభువైనవాడు.
50) విశ్వకర్మా - విశ్వరచన చేయగల్గినవాడు.
51) మను: - మననము(ఆలోచన) చేయువాడు.
52) త్వష్టా - ప్రళయకాలమున సమస్త భూతములను కృశింపజేసి నశింపజేయువాడు.
53) స్థవిష్ఠ: - అతిశయ స్థూలమైన వాడు.
54) స్థవిరోధ్రువ: - సనాతనుడు, శాశ్వతుడైనవాడు.
55) అగ్రాహ్య: - ఇంద్రియ మనోబుద్ధులచే గ్రహించుటకు వీలులేనివాడు.
56) శాశ్వత: - సర్వ కాలములందున్నవాడు.
57) కృష్ణ: - సచ్చిదానంద స్వరూపుడైన భగవానుడు. సర్వమును ఆకర్షించువాడు.
58) లోహితాక్ష: - ఎఱ్ఱని నేత్రములు గలవాడు.
59) ప్రతర్దన: - ప్రళయకాలమున సర్వమును నశింపచేయువాడు.
60) ప్రభూత: - జ్ఞానైశ్వర్యాది గుణసంపన్నుడు.
61) త్రికకుబ్ధామ - ముల్లోకములకు ఆధారభూతమైనవాడు.
62) పవిత్రం - పరిశుద్ధుడైనవాడు.
63) పరం మంగళం - స్మరణ మాత్రముచే అద్భుతముల నంతమొందించి శుభముల నందించువాడు.
64) ఈశాన: - సర్వ భూతములను శాసించువాడు.
65) ప్రాణద: - ప్రాణి కోటికి ప్రాణశక్తి నొసగువాడు.
66) ప్రాణ: - ప్రాణశక్తి స్వరూపమైనవాడు.
67) జ్యేష్ఠ: - వృద్ధతముడు. (సృష్టికి పూర్వమునుండే ఉన్నవాడు)
68) శ్రేష్ఠ: - అత్యంత ప్రశంసాపాత్రుడు.
69) ప్రజాపతి: - సమస్త ప్రజలకు పతి.
70) హిరణ్యగర్భ: - విశ్వగర్భమున నుండువాడు.
71) భూగర్భ: - భూమిని తన గర్భమునందు ఉంచుకొన్నవాడు.
72) మాధవ: - శ్రీదేవికి భర్తయైనవాడు.
73) మధుసూదన: - మధువను రాక్షసుని వధించినవాడు.
74) ఈశ్వర: - సర్వశక్తి సంపన్నుడైనవాడు.
75) విక్రమీ - శౌర్యము గలవాడు.
76) ధన్వీ - ధనస్సును ధరించినవాడు.
77) మేధావీ - ఏకకాలములో సర్వవిషయగ్రహణ సామర్ధ్యము కలిగినవాడు.
78) విక్రమ: - గరుడుని వీపుపై ఎక్కి ఇచ్ఛామాత్రముచే ఎచ్చటైనను విహరించగలవాడు.
79) క్రమ: - నియమానుసారము చరించువాడు.
80) అనుత్తమ: - తనకంటె ఉత్తములు లేనివాడు.
81) దురాధర్ష: - రాక్షసులు కూడా ఎదుర్కోను శక్యము గానివాడు.
82) కృతజ్ఞ: - ప్రాణులు చేయు కర్మములను చేయువాడు.
83) కృతి: - కర్మకు లేదా పురుష ప్రయత్నమునకు ఆధారభూతుడై యున్నవాడు.
84) ఆత్మవాన్ - తన వైభవమునందే సర్వదా సుప్రతిష్ఠుడై యుండువాడు.
85) సురేశ: - దేవతలకు ప్రభువైనవాడు.
86) శరణ: - దు:ఖార్తులను బ్రోచువాడై, వారి ఆర్తిని హరించువాడు.
87) శర్మ - పరమానంద స్వరూపుడు.
88) విశ్వరేతా: - సర్వ ప్రపంచమునకు కారణమైన పరంధాముడు.
89) ప్రజాభవ: - ప్రజోత్పత్తికి కారణభూతుడైన వాడు.
90) అహ: - పగలువలె ప్రకాశించు వాడు.
91) సంవత్సర: - కాలస్వరూపుడైనవాడు.
92) వ్యాళ: - పామువలె పట్టశక్యము గానివాడు.
93) ప్రత్యయ: - ప్రజ్ఞా స్వరూపుడైనవాడు.
94) సర్వదర్శన: - సమస్తమును దర్శించగలవాడు.
95) అజ: - పుట్టుకలేని వాడు.
96) సర్వేశ్వర: - ఈశ్వరులందరికి ఈశ్వరుడైనవాడు.
97) సిద్ధ: - పొందవలసిన దంతయు పొందినవాడు.
98) సిద్ధి: - ఫలరూపుడైనవాడు.
99) సర్వాది: - సర్వమునకు మూలమైనవాడు.
100) అచ్యుత: - స్వరూప సామర్ద్యముల యందు పతనము లేనివాడు.
101) వృషాకపి: - అధర్మముచే మునిగియున్న భూమిని వరహావతారమెత్తి ఉద్ధరించినవాడు.
102) అమేయాత్మ - అపరిమిత స్వరూపము గలవాడు.
103) సర్వయోగ వినిస్సృతః - సర్వ విధములైన సంగత్యములనుండి విడిపడినవాడు.
104) వసు: - సర్వ భూతములయందు వశించువాడు.
105) వసుమనా: - పరిశుద్ధమైన మనస్సు గలవాడు.
106) సత్య: - సత్య స్వరూపుడు.
107) సమాత్మా: - సర్వప్రాణుల యందు సమముగా వర్తించువాడు.
108) సమ్మిత: - భక్తులకు చేరువై భక్తాధీనుడైనవాడు.
109) సమ: - సదా లక్ష్మీదేవితో కలిసి విరాజిల్లువాడు.
110) అమోఘ: - భక్తులను స్తుతులను ఆలకించి ఫలముల నొసగువాడు.
111) పుండరీకాక్ష: - భక్తుల హృదయ పద్మమున దర్శనీయుడైనవాడు. పద్మనయునుడు.
112) వృషకర్మా - ధర్మకార్యములు నిర్వర్తించువాడు.
113) వృషాకృతి: - ధర్మమే తన స్వరూపముగా గలవాడు.
114) రుద్ర: - దు:ఖమును లేదా దు:ఖ కారణమును పారద్రోలువాడు.
115) బహుశిరా: - అనేక శిరములు కలవాడు.
116) బభ్రు: - లోకములను భరించువాడు.
117) విశ్వయోని: - విశ్వమునకు కారణమైనవాడు.
118) శుచిశ్రవా: - శుభప్రధమై శ్రవణము చేయదగిన దివ్యనామములు కలిగినవాడు.
119) అమృత: - మరణము లేనివాడు.
120) శాశ్వతస్థాణు: - నిత్యుడై, నిశ్చలుడైనవాడు.
121) వరారోహ: - జ్ఞానగమ్యమైనవాడు.
122) మహాతపా: - మహాద్భుత జ్ఞానము కలవాడు.
123) సర్వగ: - సర్వత్ర వ్యాపించియున్నవాడు.
124) సర్వవిద్భాను: - సర్వము తెలిసినవాడు.
125) విష్వక్సేన: - అసురుల సేనలను నిర్జించినవాడు. తాను యుద్దమునకు ఉపక్రమించినంతనే అసురసేన యంతయు భీతితో పారిపోవుటచే భగవానుడు విష్వక్సేను డాయెను.
126) జనార్దన: - దు:ఖమును కల్గించువాడు. ఆనందము నొసగూర్చువాడు.
127) వేద: - మోక్షదాయకమైన జ్ఞానమును ప్రసాదించు వేదము తన స్వరూపముగా గలవాడు.
128) వేదవిత్ - వేదజ్ఞానమును అనుభవములో కలిగినవాడు.
129) అవ్యంగ: - ఏ కొఱతయు, లోపము లేనివాడు.
130) వేదాంగ: - వేదములనే అంగములుగా కలిగినవాడు.
131) వేదవిత్ - వేదములను విచారించువాడు.
132) కవి: - సర్వద్రష్ట యైనవాడు.
133) లోకాధ్యక్ష: - లోకములను పరికించువాడు.
134) సురాధ్యక్ష: - దేవతలకు కూడా తానే అధ్యక్షుడైనవాడు.
135) ధర్మాధ్యక్ష: - ధర్మాధర్మములను వీక్షించువాడు.
136) కృతాకృత: - కార్య, కారణ రూపములతో భాసించువాడు.
137) చతురాత్మా - విభూతి చతుష్టయము తన స్వరూపముగా గలవాడు.
138) చతుర్వ్యూహ: - నాలుగు విధముల వ్యూహము నొంది సృష్టి కార్యములను చేయువాడు.
139) చతుర్దుంష్ట్ర: - నాలుగు కోరపండ్లు గలిగినవాడు.
140) చతుర్భుజ: - నాలుగు భుజములు కలిగినవాడు.
141) భ్రాజిష్ణు: - అద్వయ ప్రకాశరూపుడు.
142) భోజన: - భోజ్యరూపమైనవాడు.
143) భోక్తా: - ప్రకృతిలోని సర్వమును అనుభవించు పురుషుడు.
144) సహిష్ణు: - భక్తుల అపరాధములను మన్నించి క్షమించ గలిగినవాడు.
145) జగదాదిజ: - సృష్ట్యారంభముననే వ్యక్తమైనవాడు.
146) అనఘ: - పాపరహితుడైనవాడు.
147) విజయ: - ఆత్మజ్ఞానముతో వైరాగ్యసంపన్నుడై, శ్రేష్టమైన జయమునొందువాడు.
148) జేతా: - సదాజయము నొందువాడు.
149) విశ్వయోని: - విశ్వమునకు కారణభూతమైనవాడు.
150) పునర్వసు: - పదే పదే క్షేత్రజ్ఞుని రూపమున ఉపాధుల నాశ్రయించువాడు.
151) ఉపేంద్ర: - ఇంద్రునికి పై నుండువాడు.
152) వామన: - చక్కగా సేవించదగినవాడు.
153) ప్రాంశు: - ఉన్నతమైన శరీరము గలవాడు.
154) అమోఘ: - వ్యర్ధము కాని పనులు గలవాడు.
155) శుచి: - తన దరిచేరు భక్తులను పవిత్రము చేయువాడు.
156) ఊర్జిత: - మహా బలవంతుడు.
157) అతీంద్ర: - ఇంద్రుని అతిక్రమించినవాడు.
158) సంగ్రహ: - ప్రళయకాలమున సమస్తమును ఒక్కచోటికి సంగ్రహించువాడు.
159) సర్గ: - సృష్టియు, సృష్టికారణమును అయినవాడు.
160) ధృతాత్మా - తనపై తాను ఆధారపడినవాడు.
161) నియమ: - జీవులను వారి వారి కార్యములలో నియమింపజేయువాడు.
162) యమ: - లోపలనుండి నడిపించువాడు.
163) వేద్య: - సర్వులచేత తెలుసుకొనదగినవాడు.
164) వైద్య: - సమస్త విద్యలకు నిలయమైనవాడు.
165) సదాయోగి - నిత్యము స్వస్వరూపమునందు విరాజిల్లువాడు.
166) వీరహా - ధర్మరక్షణ నిమిత్తము వీరులైన అసురులను వధించినవాడు.
167) మాధవ: - అర్హులగువారికి ఆత్మజ్ఞానమును ప్రసాదించువారు.
168) మధు: - భక్తులకు మధురమైన మకరందము వంటివారు.
169) అతీంద్రయ: - ఇంద్రియములద్వార గ్రహించుటకు వీలులేనివాడు.
170) మహామాయ: - మాయావులకు మాయావియైనవాడు.
171) మహోత్సాహ: - ఉత్సాహవంతుడు.
172) మహాబల: - బలవంతులకంటెను బలవంతుడైనవాడు.
173) మహాబుద్ధి: - బుద్ధిమంతులలో బుద్ధిమంతుడు.
174) మహావీర్య: - బ్రహ్మాండములను సృష్టించి, పోషించి, లయింపచేయు శక్తిసామర్ధ్యములు కలిగియున్నవాడు.
175) మహాశక్తి: - మహిమాన్విత శక్తిపరుడైనవాడు.
176) మహాద్యుతి: - గొప్ప ప్రకాశము అయినవాడు.
177) అనిర్దేశ్యవపు: - నిర్దేశించుటకు, నిర్ణయించుటకు వీలుకానివాడు.
178) శ్రీమాన్ - శుభప్రదుడు.
179) అమేయాత్మా - ఊహించుటకు వీలులేని మేధాసంపత్తి కలిగినవాడు.
180) మహాద్రిధృక్ - మందర, గోవర్ధన పర్వతములను అవలీలగా ఎత్తినవాడు.
181) మహేష్వాస: - శార్ఙమను (శారంగ ధనువు) గొప్ప ధనువును ధరించినవాడు.
182) మహీభర్తా: - భూదేవికి భర్తయై, రక్షకుడైనవాడు.
183) శ్రీనివాస: - శ్రీమహాలక్ష్మికి నివాస స్థానమైనవాడు.
184) సతాంగతి: - సత్పురుషులకు పరమగతి అయినవాడు.
185) అనిరుద్ధ: - మరొకరు ఎదురించువారు లేనివాడు.
186) సురానంద: - దేవతలకు ఆనందము నొసంగువాడు.
187) గోవింద: - గోవులను రక్షించువాడు.
188) గోవిదాం పతి: - వాగ్విదులు, వేదవిదులైనవారికి ప్రభువైనవాడు.
189) మరీచి: - తేజోవంతులలో తేజోవంతుడైనవాడు.
190) దమన: - తమకప్పగించబడిన బాధ్యతలనుండి తప్పిపోవు వారిని శిక్షించువాడు.
191) హంస: - నేను అతడే (అహం బ్రహ్మస్మి)
192) సుపర్ణ: - అందమైన రెక్కలు గలవాడు.
193) భుజగోత్తమ: - భుజంగములలో ఉత్తముడు.
194) హిరణ్యగర్భ: - బ్రహ్మకు పుట్టుకనిచ్చిన బంగారు బొడ్డుగల సర్వోత్తముడు.
195) సుతపా: - చక్కటి తపమాచరించువాడు.
196) పద్మనాభ: - హృదయపద్మమధ్యమున భాసించువాడు.
197) ప్రజాపతి: - అనంతజీవకోటికి ప్రభువైనవాడు.
198) అమృత్యు: - మరణముగాని, మరణ కారణముగాని లేనివాడు.
199) సర్వదృక్ - తన సహజ జ్ఞానముచే ప్రాణులు చేసినది,చేయునది అంతయు చూచుచుండువాడు.
200) సింహ: - సింహము. పాపములను నశింపజేయువాడు.
201) సంధాతా - జీవులను కర్మఫలములతో జోడించువాడు.
202) సంధిమాన్ - భక్తులతో సదాకూడియుండువాడు.
203) స్థిర: - సదా ఏకరూపము గలవాడు.
204) అజ: - పుట్టుకలేనివాడు.
205) దుర్మర్షణ: - అసురులకు భరింపశక్యము గానివాడు.
206) శాస్తా - శృతి, స్తృతుల ద్వారా శాసించువాడు.
207) విశ్రుతాత్మా - విశేషముగా శ్రవణము చేయబడినవాడు.
208) సురారిహా - దేవతల శత్రువులను నాశనము చేసినవాడు.
209) గురు: - ఆత్మవిద్యను బోధించువాడు.
210) గురుత్తమ: - గురువులకు గురువైనవాడు.
211) ధామ: - జీవులు చేరవలసిన పరమోత్కృష్ణ స్థానము.
212) సత్య: - సత్య స్వరూపుడు.
213) సత్యపరాక్రమ: - సత్యనిరూపణలో అమోఘమైన పరాక్రమము కలవాడు.
214) నిమిష: - నేత్రములు మూసుకొనినవాడు.
215) అనిమిష: - సదా మేలికొనియున్న వాడు.
216) స్రగ్వీ - వాడని పూలమాలను ధరించినవాడు.
217) వాచస్పతి రుదారధీ: - విద్యలకు పతియైనవాడు.
218) అగ్రణీ: - భక్తులకు దారిచూపువాడు.
219) గ్రామణీ: - సకల భూతములకు నాయకుడు.
220) శ్రీమాన్ - ఉత్కృష్ణమైన కాంతి గలవాడు.
221) న్యాయ: - సత్యజ్ఞానమును పొందుటకు అవసరమైన తర్కము, యుక్తి తానే అయినవాడు.
222) నేతా - జగత్తు యనెడి యంత్రమును నడుపువాడు.
223) సమీరణ: - ప్రాణవాయు రూపములో ప్రాణులకు చేష్టలు కలిగించువాడు.
224) సహస్రమూర్ధా - సహస్ర శిరస్సులు గలవాడు.
225) విశ్వాత్మా - విశ్వమునకు ఆత్మయైనవాడు.
226) సహస్రాక్ష: - సహస్ర నేత్రములు కలవాడు.
227) సహస్రపాత్ - సహస్రపాదములు కలవాడు.
228) ఆవర్తన: - జగత్ చక్రమును లేదా సంసార చక్రమును సదా త్రిప్పుచుండువాడు.
229) నివృత్తాత్మా - ప్రపంచముతో ఎట్టి సంబంధము లేనివాడు.
230) సంవృత: - అవిద్యారూపమైన మాయచే కప్పబడినవాడు.
231) సంప్రమర్దన: - తమోగుణ ప్రధానులైన అజ్ఞానులను పీడించువాడు.
232) అహస్సంవర్తక: - రోజులను చక్కగా నడిపెడి ఆదిత్యరూపుడు.
233) వహ్ని: - యజ్ఞములందు హోమకుండములలో హవిస్సును మోసెడి అగ్ని.
234) అనిల: - ప్రకృతిలో వాయు రూపమునను, ప్రాణులలో ప్రాణ రూపమునను ఉండువాడు.
235) ధరణీధర: - భూభారమును భరించువాడు.
236) సుప్రసాద: - చక్కని అనుగ్రహము కలవాడు.
237) ప్రసన్నాత్మా - రాగద్వేషాదులతో కలుషితముగాని పరిశుద్ధ అంత:కరణ కలవాడు.
238) విశ్వదృక్ - విశ్వమునంతటిని ధరించినవాడు.
239) విశ్వభుక్ - విశ్వమును భక్షించువాడు.
240) విభు: - బ్రహ్మ మొదలు సకల రూపములలో గోచరించువాడు.
241) సత్కర్తా - సజ్జనులను సత్కరించువాడు.
242) సత్కృత: - పూజ్యులచే పూజింపబడువాడు.
243) సాధు: - ధర్మప్రవర్తన గలవాడు.
244) జుహ్ను: - భక్తులను పరమపదమునకు నడిపించువాడు.
245) నారాయణ: - నరులకు ఆశ్రయమైనవాడు.
246) నర: - జీవులను కర్మానుసారము ఉత్తమగతికి నడుపువాడు.
247) అసంఖ్యేయ: -అనంతమైన నామరూపాదులు కలవాడు.
248) అప్రమేయాత్మా - అప్రమేయమైన స్వరూపము కలవాడు.
249) విశిష్ట: - శ్రేష్ఠతముడు. మిక్కిలి గొప్పవాడు.
250) శిష్టకృత్ - శాసనము చేయువాడు.
251) శుచి: - నిర్మలుడై, నిరంజనుడైనవాడు.
252) సిద్ధార్ధ: - పొందదగినదంతయు పొందినవాడు.
253) సిద్ధసంకల్ప: - నేఱవేరిన సంకల్పములు కలవాడు.
254) సిద్ధిద: - జీవుల కర్మానుసారముగా ఫలముల నందిచువాడు.
255) సిద్దిసాధన: - కార్యసిద్ధి కనుకూలించు సాధన సంపత్తి తానే అయినవాడు.
256) వృషాహీ - అనేక వృషాహములు (ధర్మ దినములు) ద్వారా సేవింపబడువాడు.
257) వృషభ: - భక్తుల అభీష్టములను నెరవేర్చువాడు.
258) విష్ణు: - సర్వత్రా వ్యాపించి ఉన్నవాడు.
259) వృషపర్వా: - ధర్మమునకు భక్తుల ధర్మ సోపానములను నిర్మించినవాడు.
260) వృషోదర: - ధర్మమును ఉదరమున ధరించువాడు. (ప్రజలను వర్షించునదిగాయున్న ఉదరము గలవాడు.)
261) వర్ధన: - ఆశ్రితులైనవారి శ్రేయములను వృద్ధినొందిచువాడు.
262) వర్ధమాన: - ప్రపంచరూపమున వృద్ధినొందువాడు.
263) వివిక్త: - మాయాస్వరూపమగువాడు.
264) శృతిసాగర: - శృతులకు నిధియైనవాడు.
265) సుభుజ: - జగద్రక్షణము గావించు సుందరమైన భుజములు గలవాడు.
266) దుర్ధర: - లోకములను ధరించి తనను ఒరులు ధరించేందుకు వీలుపడని భూమాతను ధరించినవాడు.
267) వాగ్మీ - వేదజ్ఞానమును వెలువరించినవాడు.
268) మహేంద్ర: - దేవేంద్రునకు కూడా ప్రభువైనవాడు.
269) వసుద: - భక్తుల అవసరములను సకాలములో సమకూర్చువాడు.
270) వసు: - తాను ఇచ్చు ధనము కూడా తానే అయినవాడు.
271) నైకరూప: - ఒక రూపము లేనివాడై, అనేక రూపములు గలవాడు.
272) బృహద్రూప: - బ్రహ్మాండ స్వరూపము గలవాడు.
273) శిపివిష్ట: - సూర్యునియందలి కిరణ ప్రతాపము తానైనవాడు.
274) ప్రకాశన: - సర్వమును ప్రకాశింప చేయువాడు.
275) ఓజస్తేజో ద్యుతిధర: - ఓజస్సు, తేజస్సు, ద్యుతి కలవాడు.
276) ప్రకాశాత్మా - తేజోమయ స్వరూపుడు.
277) ప్రతాపన: - సూర్యాగ్నుల రూపమున భూమిని తపింపచేయువాడు.
278) బుద్ధ: - ధర్మ, జ్ఞాన, వైరాగ్యములకు నిలయమైనవాడు.
279) స్పష్టాక్షర: - ఓం అనెడి దివ్యాక్షరముద్వారా సూచించబడినవాడు.
280) మంత్ర: - వేదమంత్రముల ద్వారా తెలియదగినవాడు.
281) చంద్రాంశు: - చంద్రకిరణముల వంటివాడు.
282) భాస్కరద్యుతి: - సూర్యతేజమువంటివాడు.
283) అమృతాంశూధ్భవ: - చంద్రుని ఆవిర్భావమునకు కారణమైనవాడు.
284) భాను: - స్వప్రకాశ స్వరూపుడు.
285) శశిబిందు: - చంద్రునివలె ప్రజలను పోషించువాడు.
286) సురేశ్వర: - దేవతలకు ప్రభువైనవాడు.
287) ఔషధం - భవరోగహరమగు దివ్యౌషధము తానైనవాడు.
288) జగతస్సేతు: - ప్రపంచమునకు పరమాత్మకు మద్య వంతెనవంటివాడు.
289) సత్యధర్మ పరాక్రమ: - సత్యజ్ఞానాది ధర్మములు, పరాక్రమము కలవాడు.
290) భూతభవ్య భవన్నాద: - జీవులచే మూడుకాలములందు ప్రార్థించబడువాడు.
291) పవన: - సకలమును పవిత్ర మొనర్చువాడు.
292) పావన: - వాయువునందు చలనశక్తి కల్గించువాడు.
293) అనల: - ప్రాణధారణకు అవసరమైన అగ్ని స్వరూపుడు.
294) కామహా - కామములను అంతము చేయువాడు.
295) కామకృత్ - సాత్వికవాంఛలను నెరవేర్చువాడు.
296) కాంత: - అద్భుత రూపవంతుడై, సర్వులచే ఆకర్షింపబడువాడు.
297) కామ: - చతుర్విధ పురుషార్థములను అభిలషించువారిచే కోరబడువాడు.
298) కామప్రద: - భక్తుల కోర్కెలను తీర్చువాడు.
299) ప్రభు: - సర్వోత్కృష్టమైనవాడు.
300) యుగాదికృత్ - కృతాది యుగములను ప్రారంభించినవాడు.
301) యుగావర్త: - యుగములను త్రిప్పువాడు.
302) నైకమాయ: - తన మాయాశక్తిచే అనేక రూపములను ధరించి, ప్రదర్శించువాడు.
303) మహాశన: - సర్వమును కబళించువాడు.
304) అదృశ్య: - దృశ్యము కానివాడు.
305) వ్యక్తరూప: - భక్తుల హృదయములలో వ్యక్తరూపుడై భాసిల్లువాడు.
306) సహస్రజిత్ - వేలకొలది రాక్షసులను సంగ్రామమున జయించువాడు.
307) అనంతజిత్ - అనూహ్యమైన శక్తి సామర్ద్యములు కలవాడై, రణరంగమున ఎదిరించువారిని జయించు శక్తి కలవాడు.
308) ఇష్ట: - ప్రియమైనవాడు.
309) అవిశిష్ట: - సర్వాంతర్యామియైనవాడు.
310) శిష్టేష్ట: - బుధజనులైన సాధుమహాత్ములకు ఇష్టుడైనవాడు.
311) శిఖండీ - శిరమున నెమలిపింఛమును ధరించినవాడు.
312) నహుష: - తన మాయచేత జీవులను సంసారమునందు బంధించువాడు.
313) వృష: - ధర్మస్వరూపుడైనవాడు.
314) క్రోధహా - సాధకులలోని క్రోధమును నశింపచేయువాడు.
315) క్రోధ కృత్కర్తా - క్రోధాత్ములగువారిని నిర్మూలించువాడు.
316) విశ్వబాహు: - బాహువులు విశ్వమంతట కలవాడు.
317) మహీధర: - భూమిని ధరించినవాడు.
318) అచ్యుత: - ఎట్టి వికారములకు లోనుగానివాడు. ( ఎటువంటి మార్పు పొందనివాడు.)
319) ప్రధిత: - ప్రఖ్యాతి నొందినవాడు.
320) ప్రాణ: - అంతటా చైతన్య స్వరూపమై నిండి, ప్రాణులను కదిలించు ప్రాణస్వరూపుడు.
321) ప్రాణద: - ప్రాణ బలము ననుగ్రహించువాడు.
322) వాసవానుజ: - ఇంద్రునకు తమ్ముడు.
323) అపాంనిధి: - సాగరమువలె అనంతుడైనవాడు.
324) అధిష్టానం - సర్వమునకు ఆధారమైనవాడు.
325) అప్రమత్త: - ఏమరు పాటు లేనివాడు.
326) ప్రతిష్ఠిత: - తన మహిమయందే నిలిచియుండువాడు.
327) స్కంద: - అమృత రూపమున స్రవించువాడు.
328) స్కందధర: - ధర్మమార్గమున నిలుపువాడు.
329) ధుర్య: - సర్వ జీవుల ఉత్పత్తి మొదలగు భారములను మోయువాడు.
330) వరద: - వరముల నొసగువాడు.
331) వాయువాహన: - సప్త వాయువులను బ్రహ్మాండమంతటను ప్రవర్తింపచేయువాడు.
332) వాసుదేవ: - అంతటను నిండియున్నవాడు.
333) బృహద్భాను: - ప్రకాశవంతమగు కిరణతేజముచే విశ్వమును ప్రకాశింపచేయువాడు.
334) ఆదిదేవ: - సృష్టి కార్యమును ప్రారంభించినవాడు.
335) పురంధర: - రాక్షసుల పురములను నశింపచేసినవాడు.
336) అశోక: - శోకము లేనివాడు.
337) తారణ: - సంసార సాగరమును దాటించువాడు.
338) తార: - గర్భ, జన్మ, జరా, మృత్యురూపమైన భయమునుండి తరింపజేయువాడు.
339) శూర: - పరాక్రమము గలవాడు.
340) శౌరి: - బలవత్తరములైన ఇంద్రియ మనోబుద్ధులను అణిచినవాడు.
341) జనేశ్వర: - జనులకు ప్రభువు.
342) అనుకూల: - సర్వులకు అనుకూలుడైనవాడు.
343) శతావర్త: - ధర్మ రక్షణార్థము అనేక పర్యాయములు ఆవిర్భవించినవాడు.
344) పద్మీ - పద్మమును చేతియందు ధరించినవాడు.
345) పద్మనిభేక్షణ: - పద్మమువంటి నేత్రములు కలవాడు.
346) పద్మనాభ: - పద్మము నాభియందుండువాడు.
347) అరవిందాక్ష: - కమలరేకులవంటి కన్నులు గలవాడు.
348) పద్మగర్భ: - పద్మగర్భమున నివసించువాడు.
349) శరీరభృత్ - ప్రాణుల శరీరములను పోషించువాడు.
350) మహర్థి: - మహావిభూతులు కలవాడు.
351) బుద్ధ: - ప్రపంచాకారముతో భాసించువాడు.
352) వృద్ధాత్మా - సృష్టికి పూర్వమే ఉన్నవాడు.
353) మహాక్ష: - గొప్ప నేత్రములు గలవాడు.
354) గరుడధ్వజ: - తన పతాకమునందు గరుడ చిహ్నము కలవాడు.
355) అతుల: - సాటిలేనివాడు.
356) శరభ: - శరీరములందు ప్రత్యగాత్మగా ప్రకాశించువాడు.
357) భీమ: - భీకరమైన శక్తి సంపన్నుడు.
358) సమయజ్ఞ: - సర్వులను సమభావముతో దర్శించుటయే తన పూజగా భావించువాడు.
359) హవిర్హరి: - యజ్ఞములలో హవిర్భాగమును గ్రహించువాడు.
360) సర్వలక్షణ లక్షణ్య: - సర్వప్రమాణములచే సిద్ధించు జ్ఞానముచేత నిర్ణయింపబడినవాడు.
361) లక్ష్మీవాన్ - సదా లక్ష్మీదేవి తన వక్షస్థలమందు కలిగినవాడు.
362) సమితింజయ: - యుద్ధమున జయించినవాడు.
363) విక్షర: - నాశములేనివాడు.
364) రోహిత: - మత్స్యరూపమును ధరించినవాడు.
365) మార్గ: - భక్తులు తరించుటకు మార్గము తాను అయినవాడు.
366) హేతు: - సృష్టికి కారణము అయినవాడు.
367) దామోదర: - దమాది సాధనలచేత ఉదారమైన బుద్ధిద్వారా పొందబడువాడు.
368) సహ: - సహనశీలుడు.
369) మహీధర: - భూమిని ధరించినవాడు.
370) మహాభాగ: - భాగ్యవంతుడు.
371) వేగవాన్ - అమితమైన వేగము కలవాడు.
372) అమితాశన: - అపరిమితమైన ఆకలి గలవాడు.
373) ఉద్బవ: - ప్రపంచసృష్టికి ఉపాదానమైనవాడు.
374) క్షోభణ: - సృష్టికాలమందు కల్లోలము కల్గించువాడు.
375) దేవ: - క్రీడించువాడు.
376) శ్రీ గర్భ: - సకల ఐశ్వర్యములు తనయందే గలవాడు.
377) పరమేశ్వర: - ఉత్కృష్ట మైనవాడు.
378) కరణమ్ - జగదుత్పత్తికి సాధనము అయినవాడు.
379) కారణమ్ - జగత్తునకు కారణమైనవాడు.
380) కర్తా - సమస్త కార్యములకు కర్తయైనవాడు.
381) వికర్తా - విచిత్రమైన ప్రపంచమును రచించినవాడు.
382) గహన: - గ్రహించ శక్యముగానివాడు.
383) గుహ: - వ్యక్తము కానివాడు. కప్పబడినవాడు.
384) వ్యవసాయ: - మానవాళి అభ్యున్నతికి తానే కృషిచేయువాడు.
385) వ్యవస్థాన: - సర్వవ్యవహారములను యధావిధిగ నడుపువాడు.
386) సంస్థాన: - జీవులకు గమ్యస్థానమైనవాడు.
387) స్థానద: - వారివారి కర్మానుసారముగా స్థానముల నందించువాడు.
388) ధృవ: - అవినాశియై, స్థిరమైనవాడు.
389) పరర్థి: - ఉత్కృష్టమైన వైభవముకలవాడు.
390) పరమస్పష్ట: - మిక్కిలి స్పష్టముగా తెలియువాడు.
391) తుష్ట: - సంతృప్తుడు.
392) పుష్ట: - పరిపూర్ణుడు
393) శుభేక్షణ: - శుభప్రధమైన దృష్టిగలవాడు.
394) రామ: - నిత్యానంద చైతన్యములో సదా రమించువాడు.
395) విరామ: - సకలజీవులకు విశ్రాంతి స్థానమైనవాడు.
396) విరత: - విషయ వాంఛలు లేనివాడు.
397) మార్గ: - మోక్షమునకు మార్గము తానైనవాడు.
398) నేయ: - ఆత్మజ్ఞానము ద్వారా జీవులను నడిపించువాడు.
399) నయ: - జీవులను నడిపించి పరమపదస్థితికి గొనిపోవువాడు.
400) అనయ: - తనను నడుపువాడు మరొకడు లేనివాడు.
401) వీర: - పరాక్రమశాలియైనవాడు.
402) శక్తిమతాం శ్రేష్ఠ: - శక్తిమంతులలో శ్రేష్ఠుడైన భగవానుడు.
403) ధర్మ: - ధర్మ స్వరూపుడు.
404) ధర్మ విదుత్తమ: - ధర్మము నెఱింగినవారిలో శ్రేష్ఠుడు.
405) వైకుంఠ: - సృష్ట్యారంభమున పంచమహాభూతములను సమ్మేళనము చేసినవాడు.
406) పురుష: - ఈ సర్వముకంటే పూర్వమునుండువాడు.
407) ప్రాణ: - ప్రాణరూపమున చేష్ట కల్గించువాడు.
408) ప్రాణద: - ప్రాణమును ప్రసాదించువాడు. ప్రాణము లిచ్చువాడు.
409) ప్రణవ: - ఓంకార స్వరూపుడు.
410) పృథు: - ప్రపంచరూపమున విస్తరించినవాడు.
410) పృథు: - ప్రపంచరూపమున విస్తరించినవాడు.
411) హిరణ్యగర్భ: - బ్రహ్మదేవుని పుట్టుకకు కారణమైనవాడు.
412) శత్రుఘ్న: - శత్రువులను సంహరించువాడు.
413) వ్యాప్త: - సర్వత్ర వ్యాపించియున్నవాడు.
414) వాయు: - వాయురూపమున యుండి సకలమును పోషించువాడు.
415) అథోక్షజ: - స్వరూపస్థితి నుండి ఎన్నడును జాఱనివాడు.
416) ఋతు: - కాలరూపమై తెలియబడు ఋతువులై భాసించువాడు.
417) సుదర్శన: - భక్తులకు మనోహరమగు దర్శనము నొసంగువాడు.
418) కాల: - శతృవులను మృత్యురూపమున త్రోయువాడు.
419) పరమేష్ఠీ - హృదయగుహలో తన మహిమచే ప్రకాశించువాడు.
420) పరిగ్రహ: - గ్రహించువాడు.
421) ఉగ్ర: - ఉగ్రరూపధారి
422) సంవత్సర: - సర్వజీవులకు వాసమైనవాడు.
423) దక్ష: - సమస్త కర్మలను శీఘ్రముగా సమర్థతతో నిర్వర్తించువాడు.
424) విశ్రామ: - జీవులకు పరమ విశ్రాంతి స్థానము అయినవాడు.
425) విశ్వదక్షిణ: - అశ్వమేధయాగములో విశ్వమునే దక్షిణగా ఇచ్చినవాడు.
426) విస్తార: - సమస్త లోకములు తనయందే విస్తరించి ఉన్నవాడు.
427) స్థావర: స్థాణు: - కదులుట మెదలుట లేనివాడు.
428) ప్రమాణం - సకలమునకు ప్రమాణమైనవాడు.
429) బీజమవ్యయం - క్షయము కాని బీజము.
430) అర్థ: - అందరిచే కోరబడినవాడు.
431) అనర్థ: - తాను ఏదియును కోరనివాడు.
432) మహాకోశ: - అన్నమయాది పంచకోశములచే ఆవరించినవాడు.
433) మహాభాగ: - ఆనంద స్వరూపమైన భోగము కలవాడు.
434) మహాధన: - గొప్ప ఐశ్వర్యము కలవాడు.
435) అనిర్విణ్ణ: - వేదన లేనివాడు.
436) స్థవిష్ఠ: - విరాడ్రూపమై భాసించువాడు.
437) అభూ: - పుట్టుక లేనివాడు.
438) ధర్మయూప: - ధర్మము లన్నియు తనయందే ఉన్నవాడు.
439) మహామఖ: - యజ్ఞస్వరూపుడు.
440) నక్షత్రనేమి: - జ్యోతిష చక్రమును ప్రవర్తింపచేయువాడు.
441) నక్షత్రీ - చంద్ర రూపమున భాసించువాడు.
442) క్షమ: - సహనశీలుడు.
443) క్షామ: - సర్వము నశించినను తాను క్షయ మెరుగక మిగిలియుండువాడు.
444) సమీహన: - సర్వ భూతహితమును కోరువాడు.
445) యజ్ఞ: - యజ్ఞ స్వరూపుడు.
446) ఇజ్య: - యజ్ఞములచే ఆరాధించుబడువాడు.
447) మహేజ్య: - గొప్పగా పూజింపదగినవాడు.
448) క్రతు: - యజ్ఞముగా నున్నవాడు.
449) సత్రమ్ - సజ్జనులను రక్షించువాడు.
450) సతాంగతి: - సజ్జనులకు పరమాశ్రయ స్థానమైనవాడు.
451) సర్వదర్శీ - సకలమును దర్శించువాడు.
452) విముక్తాత్మా - స్వరూపత: ముక్తి నొందినవాడు.
453) సర్వజ్ఞ: - సర్వము తెలిసినవాడు.
454) జ్ఞానముత్తమమ్ - ఉత్తమమైన జ్ఞానము కలవాడు భగవానుడు.
455) సువ్రత: - చక్కని వ్రతదీక్ష కలవాడు.
456) సుముఖ: - ప్రసన్న వదనుడు.
457) సూక్ష్మ: - సర్వవ్యాపి.
458) సుఘోష: - చక్కటి ధ్వని గలవాడు.
459) సుఖద: - సుఖమును అనుగ్రహించువాడు.
460) సుహృత్ - ఏ విధమైన ప్రతిఫలము నాశించకనే సుహృద్భావముతో ఉపకారము చేయువాడు.
461) మనోహర: - మనస్సులను హరించువాడు.
462) జితక్రోధ: - క్రోధమును జయించినవాడు.
463) వీరబాహు: - పరాక్రమముగల బాహువులు కలవాడు.
464) విదారణ: - దుష్టులను చీల్చి చెండాడువాడు.
465) స్వాపన: - తన మాయచేత ప్రాణులను ఆత్మజ్ఞాన రహితులుగాజేసి నిద్రపుచ్చువాడు.
466) స్వవశ: - సర్వ స్వతంత్రమైనవాడు.
467) వ్యాపీ - సర్వత్ర వ్యాపించియున్నవాడు.
468) నైకాత్మా - అనేక రూపములలో విరాజిల్లువాడు.
469) నైక కర్మకృత్ - సృష్టి, స్థితి, లయము మున్నగు అనేక కార్యములు చేయువాడు.
470) వత్సర: - సర్వులకు వాసమైనవాడు.
471) వత్సల: - భక్తులపై అపరిమిత వాత్సల్యము కలవాడు.
472) వత్సీ - తండ్రి వంటివాడు.
473) రత్నగర్భ: - సాగరము వలె తన గర్భమున రత్నములు గలవాడు.
474) ధనేశ్వర: - ధనములకు ప్రభువు.
475) ధర్మగుప్ - ధర్మమును రక్షించువాడు.
476) ధర్మకృత్ - ధర్మము నాచరించువాడు.
477) ధర్మీ - ధర్మమునకు ఆధారమైనవాడు.
478) సత్ - మూడు కాలములలో పరిణామ రహితుడై, నిత్యుడై ఉన్నవాడు.
479) అసత్ - పరిణామయుతమైన జగద్రూపమున గోచరించువాడు.
480) క్షర: - వ్యయమగు విశ్వరూపమున తెలియబడువాడు.
481) అక్షర: - క్షరమగు ప్రపంచమున అవినాశియై భాసిల్లువాడు.
482) అవిజ్ఞాతా - తెలుసుకొనువాని కంటెను విలక్షణమైనవాడు.
483) సహస్రాంశు: - అనంత కిరణములు గలవాడు.
484) విధాతా - సర్వమునకు ఆధారమైనవాడు.
485) కృతలక్షణ: - వేదశాస్త్రములను వెలువరించినవాడు.
486) గభస్తినేమి: - మయూఖ చక్రమునకు కేంద్రమైనవాడు.
487) సత్వస్థ: - అందరిలో నుండువాడు.
488) సింహ: - సింహమువలె పరాక్రమశాలియైనవాడు.
489) భూతమహేశ్వర: - సర్వ భూతములకు ప్రభువైనవాడు.
490) ఆదిదేవ: - తొలి దేవుడు.
491) మహాదేవ: - గొప్ప దేవుడు.
492) దేవేశ: - దేవదేవుడు.
493) దేవభృద్గురు: - దేవతల ప్రభువైన మహేంద్రునకు జ్ఞానోపదేశము చేసినవాడు.
494) ఉత్తర: - అందరికంటెను అధికుడై, ఉత్తముడైనవాడు.
495) గోపతి: - గోవులను పాలించువాడు.
496) గోప్తా - సర్వులను సంరక్షించువాడు.
497) జ్ఞానగమ్య: - జ్ఞానము చేతనే తెలియబడినవాడు.
498) పురాతన: - సృష్టికి పూర్వమే వున్నవాడు.
499) శరీరభూతభృత్ - శరీరముల నుత్పన్నము చేయు పంచభూతములను పోషించువాడు.
500) భోక్తా - అనుభవించువాడు.
501) కపీంద్ర: - వానరులకు ప్రభువైనవాడు.
502) భూరిదక్షిణ: - యజ్ఞ సమయములలో విశేషముగా దక్షిణ లిచ్చువాడు.
503) సోమప: - యజ్ఞముల యందు యజింపబడిన దేవతలరూపముతో సోమరసమును పానము చేయువాడు.
504) అమృతప: - ఆత్మానందరసమును అనుభవించువాడు.
505) సోమ: - చంద్రరూపమున ఓషధులను పోషించువాడు.
506) పురుజిత్: - ఒక్కడై అనేకమందిని ఎదురించి, జయించగల్గినవాడు.
507) పురుసత్తమ: - ఉత్తములలో ఉత్తముడైనవాడు.
508) వినయ: - దుష్టులను దండించి, వినయము కల్గించువాడు.
509) జయ: - సర్వులను జయించి వశపరుచుకొనువాడు.
510) సత్యసంధ: - సత్యసంకల్పములు, సత్యవాక్కులు గలవాడు.
511) దాశార్హ: - దశార్హుడనువాని వంశమున పుట్టినవాడు.
512) సాత్వతాంపతి: - యదుకులమునకు ప్రభువు.
513) జీవ: - జీవుడు.
514) వినయితా సాక్షీ - భక్తుల యందలి వినయమును గాంచువాడు.
515) ముకుంద: - ముక్తి నొసగువాడు.
516) అమిత విక్రమ: - అమితమైన పరాక్రామము గలవాడు.
517) అంభోనిధి: - దేవతలు, మనుష్యులు, పితరులు, అసురులు ఈ నాలుగు వర్గములు అంభశబ్ధార్థములు, అంభస్సులు తనయందే ఇమిడి యున్నవాడు.
518) అనంతాత్మా - అనంతమైన ఆత్మస్వరూపుడు.
519) మహోదధిశయ: - వైకుంఠమునందు క్షీరసాగరమున శేషతల్పముపై శయనించువాడు.
520) అంతక: - ప్రళయకాలమున సర్వమును అంతము చేయువాడు.
521) అజ: - పుట్టుకలేనివాడు.
522) మహార్హ: - విశేష పూజకు అర్హుడైనవాడు.
523) స్వాభావ్య: - నిరంతరము స్వరూపజ్ఞానముతో విరాజిల్లువాడు.
524) జితమిత్ర: - శత్రువులను జయించినవాడు.
525) ప్రమోదన: - సదా ఆనందమునందుండువాడు.
526) ఆనంద: - ఆనందమే తన స్వరూపముగా గలవాడు.
527) నందన: - సర్వులకు ఆనందము నొసగువాడు.
528) నంద: - విషయ సంబంధమైన సుఖమునకు దూరుడు.
529) సత్యధర్మా - సత్య, ధర్మ స్వరూపుడు.
530) త్రివిక్రమ: - మూడడుగులచే ముల్లోకములు వ్యాపించినవాడు.
531) మహర్షి: కపిలాచార్య: - వేదవిదుడైన కపిలమునిగా అవతరించినవాడు.
532) కృతజ్ఞ: - సృష్టి, సృష్టికర్త రెండును తానైనవాడు.
533) మేదినీపతి: - భూదేవికి భర్తయైనవాడు.
534) త్రిపద: - మూడు పాదములతో సమస్తము కొలిచినవాడు. వామనుడని భావము.
535) త్రిదశాధ్యక్ష: - జీవులనుభవించు జాగ్రుత, స్వప్న, సుషుప్త్య వస్థలకు సాక్షియైనవాడు.
536) మహాశృంగ: - ప్రళయకాల సాగరములోని నావను గొప్పదియైన తన కొమ్మున బంధించి సత్యవ్రతుని ఆయన అనుచరులైన ఋషులను ప్రళయము నుండి రక్షించినవాడు.
537) కృతాంతకృత్ - మృత్యువుని ఖండించినవాడు.
538) మహావరాహ: - మహిమగల వరాహమూర్తి.
539) గోవింద: - గోవులకు ఆనందాన్నిచ్చువాడు. భూమికి ఆధారభూతమైనవాడు.
540) సుషేణ: - శోభనమైన సేన గలవాడు.
541) కనకాంగదీ - సువర్ణమయములైన భుజకీర్తులు కలవాడు.
542) గుహ్య: - హృదయగుహలో దర్శించదగినవాడు.
543) గభీర: - జ్ఞానము, ఐశ్వర్యము, బలము, వీర్యము మొదలగువానిచే గంభీరముగా నుండువాడు.
544) గహన: - సులభముగా గ్రహించుటకు వీలుకానివాడు.
545) గుప్త: - నిగూఢమైన ఉనికి గలవాడు.
546) చక్రగదాధర: - సుదర్శనమను చక్రమును, కౌమోదకీ యను గదను ధరించినవాడు.
547) వేధా: - సృష్టి చేయువాడు.
548) స్వాంగ: - సృష్టి కార్యమును నిర్వహించుటకు అవసరమగు సాధన సామాగ్రి కూడా తానే అయినవాడు.
549) అజిత: - ఎవనికి తలవొగ్గనివాడై జయింపవీలుకానివాడు.
550) కృష్ణ: - నీలమేఘ శ్యాముడు.
551) దృఢ: - చలించని స్వభావము కలవాడు.
552) సంకర్షణోచ్యుత: - విశ్వమంతయు ప్రళయకాలములో కదిలిపోయినను తానూ ఏ విధమైన పరిణామము చెందనివాడు.
553) వరుణ: - తన కిరణములను ఉపసంహరించుకొను సాయంకాల సూర్యుడు.
554) వారుణ: - వరుణుని కుమారులైన వశిష్ఠుడు మరియు అగస్త్యులుగా వ్యక్తమైనవాడు.
555) వృక్ష: - భక్తులకు అనుగ్రహఛాయ నందించువాడు.
556) పుష్కరాక్ష: - ఆకాశమంతయు వ్యాపించినవాడు.
557) మహామనా: - గొప్ప మనస్సు కలవాడు.
558) భగవాన్ - భగమను ఆరు లక్షణములు సమగ్రముగా యున్నవాడు.
559) భగహా - ప్రళయ సమయమున తన విభూతులను పోగొట్టువాడు.
560) ఆనందీ - ఆనందము నొసంగువాడు.
561) వనమాలీ - వైజయంతి అను వనమాలను ధరించినవాడు.
562) హలాయుధ: - నాగలి ఆయుధముగా కలవాడు.
563) ఆదిత్య: - అదితి యొక్క కుమారుడు. వామనుడు.
564) జ్యోతిరాదిత్య: - సూర్యునియందు తేజోరూపమై భాసిల్లువాడు.
565) సహిష్ణు: - ద్వంద్వములను సహించువాడు.
566) గతిసత్తమ: - సర్వులకు గతియై ఉన్నవాడు.
567) సుధన్వా - శార్ఙమను (శారంగ ధనువు) గొప్ప ధనువును ధరించినవాడు.
568) ఖండ పరశు: - శత్రువులను ఖండించునట్టి గొడ్డలిని ధరించినవాడు.
569) దారుణ: - దుష్టులైన వారికి భయమును కలిగించువాడు.
570) ద్రవిణప్రద: - భక్తులకు కావలిసిన సంపదలను ఇచ్చువాడు.
571) దివ: సృక్ - దివిని అంటియున్నవాడు.
572) సర్వదృగ్య్వాస: - సమస్తమైన జ్ఞానములను వ్యాపింపచేయు వ్యాసుడు.
573) వాచస్పతి రయోనిజ: - విద్యలకు పతి, మరియు మాతృగర్భమున జన్మించనివాడు.
574) త్రిసామా - మూడు సామ మంత్రములచే స్తుతించబడువాడు.
575) సామగ: - సామగానము చేయు ఉద్గాత కూడ తానే అయినవాడు.
576) సామ - సామవేదము తానైనవాడు.
577) నిర్వాణమ్ - సమస్త దు:ఖ విలక్షణమైన పరమానంద స్వరూపుడు.
578) భేషజం - భవరోగమును నివారించు దివ్యౌషధము తానైనవాడు.
579) భిషక్ - భవరోగమును నిర్మూలించు వైద్యుడు.
580) సంన్యాసకృత్ - సన్యాస వ్యవస్థను ఏర్పరచినవాడు.
581) శమ: - శాంత స్వరూపమైనవాడు.
582) శాంత: - శాంతి స్వరూపుడు.
583) నిష్ఠా - ప్రళయ కాలమున సర్వజీవులకు లయస్థానమైనవాడు.
584) శాంతి: - శాంతి స్వరూపుడు.
585) పరాయణమ్ - పరమోత్కృష్ట స్థానము.
586) శుభాంగ: - మనోహరమైన రూపము గలవాడు.
587) శాంతిద: - శాంతిని ప్రసాదించువాడు.
588) స్రష్టా - సృష్ట్యారంభమున జీవులందరిని ఉత్పత్తి చేసినవాడు.
589) కుముద: - కు అనగా భూమి, ముద అనగా సంతోషము. భూమి యందు సంతోషించువాడు.
590) కువలేశయ: - భూమిని చుట్టియున్న సముద్రమునందు శయనించువాడు.
591) గోహిత: - భూమికి హితము చేయువాడు.
592) గోపతి: - భూదేవికి భర్తయైనవాడు.
593) గోప్తా - జగత్తును రక్షించువాడు.
594) వృషభాక్ష: - ధర్మదృష్టి కలవాడు.
595) వృషప్రియ: - ధర్మమే ప్రియముగా గలవాడు.
596) అనివర్తీ - ధర్మ మార్గమున ఎన్నడూ వెనుకకు మఱలని వాడు.
597) నివృత్తాత్మా - నియమింపబడిన మనసు గలవాడు.
598) సంక్షేప్తా - జగత్తును ప్రళయకాలమున సూక్షము గావించువాడు.
599) క్షేమకృత్ - క్షేమమును గూర్చువాడు.
600) శివ: - తనను స్మరించు వారలను పవిత్రము చేయువాడు.
601) శ్రీవత్సవక్షా - శ్రీ వత్సమనెడి చిహ్నమును వక్షస్థలమున ధరించినవాడు.
602) శ్రీ వాస: - వక్షస్థలమున లక్ష్మీదేవికి వాసమైనవాడు.
603) శ్రీపతి: - లక్ష్మీదేవికి భర్తయైనవాడు.
604) శ్రీమతాంవరా: - శ్రీమంతులైన వారిలో శ్రేష్ఠుడు.
605) శ్రీ ద: - భక్తులకు సిరిని గ్రహించువాడు.
606) శ్రీ శ: - శ్రీ దేవికి నాథుడైనవాడు.
607) శ్రీనివాస: - ఆధ్యాత్మిక ఐశ్వర్యవంతులైనవారి హృదయముల యందు వసించువాడు.
608) శ్రీ నిధి: - ఐశ్వర్య నిధి.
609) శ్రీ విభావన: - సిరులను పంచువాడు.
610) శ్రీ ధర: - శ్రీదేవిని వక్షస్థలమున ధరించినవాడు.
611) శ్రీ కర: - శుభముల నొసగువాడు.
612) శ్రేయ: - మోక్ష స్వరూపుడు.
613) శ్రీమాన్ - సర్వ విధములైన ఐశ్వర్యములు గలవాడు.
614) లోకత్రయాశ్రయ: - ముల్లోకములకు ఆశ్రయమైనవాడు.
615) స్వక్ష: - చక్కని కన్నులు కలవాడు.
616) స్వంగ: - చక్కని అంగములు కలవాడు.
617) శతానంద: - అసంఖ్యాకమైన ఉపాధుల ద్వారా ఆనందించువాడు.
618) నంది: - పరమానంద స్వరూపుడు.
619) జ్యోతిర్గణేశ్వర: - జ్యోతిర్గణములకు ప్రభువు.
620) విజితాత్మ - మనస్సును జయించువాడు.
621) విధేయాత్మా - సదా భక్తులకు విధేయుడు.
622) సత్కీర్తి: - సత్యమైన యశస్సు గలవాడు.
623) ఛిన్నసంశయ: - సంశయములు లేనివాడు.
624) ఉదీర్ణ: - సర్వ జీవుల కంటెను ఉత్క్రష్టుడు.
625) సర్వతశ్చక్షు: - అంతటను నేత్రములు గలవాడు.
626) అనీశ: - తనకు ప్రభువు గాని, నియామకుడు గాని లేనివాడు.
627) శాశ్వతస్థిర: - శాశ్వతుడు స్థిరుడు.
628) భూశయ: - భూమిపై శయనించువాడు.
629) భూషణ: - తానే ఆభరణము, అలంకారము అయినవాడు.
630) భూతి: - సర్వ ఐశ్వర్యములకు నిలయమైనవాడు.
631) విశోక: - శోకము లేనివాడు.
632) శోకనాశన: - భక్తుల శోకములను నశింపచేయువాడు.
633) అర్చిష్మాన్ - తేజోరూపుడు.
634) అర్చిత: - సమస్త లోకములచే పూజింపబడువాడు.
635) కుంభ: - సర్వము తనయందుండువాడు.
636) విశుద్ధాత్మా - పరిశుద్ధమైన ఆత్మ స్వరూపుడు.
637) విశోధనః - తనను స్మరించు వారి పాపములను నశింపచేయువాడు
638) అనిరుద్ధః - శత్రువులచే అడ్డగింపబడనివాడు.
639) అప్రతిరథ: - తన నెదుర్కొను ప్రతిపక్షము లేని పరాక్రమవంతుడు.
640) ప్రద్యుమ్న: - విశేష ధనము కలవాడు.
641) అమిత విక్రమ: - విశేష పరాక్రమము గలవాడు.
642) కాలనేమినిహా - కాలనేమి యను రాక్షసుని వధించినవాడు.
643) వీర: - వీరత్వము గలవాడు.
644) శౌరి: - శూరుడను వాడి వంశమున పుట్టినవాడు.
645) శూరజనేస్వర: - శూరులలో శ్రేష్ఠుడు.
646) త్రిలోకాత్మా - త్రిలోకములకు ఆత్మయైనవాడు.
647) త్రిలోకేశ: - మూడు లోకములకు ప్రభువు.
648) కేశవ: - పొడవైన కేశములు గలవాడు.
649) కేశిహా: - కేశి యనుడి రాక్షసుని చంపినవాడు.
650) హరి: - అజ్ఞాన జనిత సంసార దు:ఖమును సమూలముగా అంతమొందించువాడు.
651) కామదేవ: - చతుర్విధ పురుషార్థములను కోరువారిచే పూజింపబడువాడు.
652) కామపాల: - భక్తులు తననుండి పొందిన పురుషార్థములను చక్కగా ఉపయోగపడునట్లు చూచువాడు.
653) కామీ - సకల కోరికలు సిద్ధించినవాడు.
654) కాంత: - రమణీయ రూపధారియైన వాడు.
655) కృతాగమ: - శ్రుతి, స్తృతి ఇత్యాది శాస్త్రములు రచించినవాడు.
656) అనిర్దేశ్యవపు: - నిర్దేశించి, నిర్వచించుటకు వీలుకానివాడు.
657) విష్ణు: - భూమ్యాకాశాలను వ్యాపించినవాడు.
658) వీర: - వీ ధాతువుచే సూచించు కర్మలచే నిండియున్నవాడు.
659) అనంత: - సర్వత్రా, సర్వకాలములందు ఉండువాడు.
660) ధనంజయ: - ధనమును జయించినవాడు.
661) బ్రహ్మణ్య: - బ్రహ్మను అభిమానించువాడు.
662) బ్రహ్మకృత్ - తపస్సు మొదలైనవిగా తెలియజేయుబడిన బ్రహ్మకు తానే కర్త అయినవాడు.
663) బ్రహ్మా - బ్రహ్మదేవుని రూపమున తానే సృష్టి చేయువాడు.
664) బ్రహ్మ - బ్రహ్మ అనగా పెద్దదని అర్థము.
665) బ్రహ్మవివర్థన: - తపస్సు మొదలైనవానిని వృద్ధి నొందించువాడు.
666) బ్రహ్మవిత్ - బ్రహ్మమును చక్కగా తెలిసినవాడు.
667) బ్రాహ్మణ: - వేదజ్ఞానమును ప్రబోధము చేయువాడు.
668) బ్రహ్మీ - తపస్యాది బ్రహ్మము తనకు అంగములై భాసించువాడు.
669) బ్రహ్మజ్ఞ: - వేదములే తన స్వరూపమని తెలిసికొనిన వాడు.
670) బ్రాహ్మణప్రియ: - బ్రహ్మజ్ఞానులైన వారిని ప్రేమించువాడు.
671) మహాక్రమ: - గొప్ప పధ్ధతి గలవాడు.
672) మహాకర్మా - గొప్ప కర్మను ఆచరించువాడు.
673) మహాతేజా: - గొప్ప తేజస్సు గలవాడు.
674) మహోరగ: - గొప్ప సర్ప స్వరూపుడు.
675) మహాక్రతు: - గొప్ప యజ్ఞ స్వరూపుడు.
676) మహాయజ్వా - విశ్వ శ్రేయమునకై అనేక యజ్ఞములు నిర్వహించినవాడు.
677) మహాయజ్ఞ: - గొప్ప యజ్ఞ స్వరూపుడు.
678) మహాహవి: - యజ్ఞమునందలి హోమసాధనములు, హోమద్రవ్యములు అన్నిటి స్వరూపుడు.
679) స్తవ్య: - సర్వులచే స్తుతించబడువాడు.
680) స్తవప్రియ: - స్తోత్రములయందు ప్రీతి కలవాడు.
681) స్తోత్రం - స్తోత్రము కూడా తానే అయినవాడు.
682) స్తుతి: - స్తవనక్రియ కూడా తానే అయినవాడు.
683) స్తోతా - స్తుతించు ప్రాణి కూడా తానే అయినవాడు.
684) రణప్రియ: - యుద్ధమునందు ప్రీతి కలవాడు.
685) పూర్ణ: - సర్వము తనయందే గలవాడు.
686) పూరయితా - తన నాశ్రయించిన భక్తులను శుభములతో నింపువాడు.
687) పుణ్య: - పుణ్య స్వరూపుడు.
688) పుణ్యకీర్తి: - పవిత్రమైన కీర్తి గలవాడు.
689) అనామయ: - ఏవిధమైన భౌతిక, మానసిక వ్యాధులు దరిచేరనివాడు.
690) మనోజవ: - మనసు వలె అమిత వేగము కలవాడు.
691) తీర్థకర: - సకల విద్యలను రచించినవాడు.
692) వసురేతా: - బంగారము వంటి వీర్యము గలవాడు.
693) వసుప్రద: - ధనమును ఇచ్చువాడు.
694) వసుప్రద: - మోక్షప్రదాత
695) వాసుదేవ: - వాసుదేవునకు కుమారుడు.
696) వసు: - సర్వులకు శరణ్యమైనవాడు.
697) వసుమనా: - సర్వత్ర సమమగు మనస్సు గలవాడు.
698) హవి: - తానే హవిస్వరూపుడైనవాడు.
699) సద్గతి: - సజ్జనులకు పరమగతియైన వాడు.
700) సత్కృతి: - జగత్కళ్యాణమైన ఉత్తమ కార్యము.
701) సత్తా - సజాతీయ విజాతీయ స్వగత భేదరహితమైన అనుభవ స్వరూపము.
702) సద్భూతి: - పరమోత్కృష్టమైన మేధా స్వరూపుడు.
703) సత్పరాయణ: - సజ్జనులకు పరమగతి అయినవాడు.
704) శూరసేన: - శూరత్వము గల సైనికులు గలవాడు.
705) యదుశ్రేష్ఠ: - యాదవులలో గొప్పవాడు.
706) సన్నివాస: - సజ్జనులకు నిలయమైనవాడు.
707) సుయామున: - యమునా తీర వాసులగు గోపకులచే పరివేష్ఠింప బడినవాడు.
708) భూతవాస: - సర్వ భూతములకు నిలయమైనవాడు.
709) వాసుదేవ: - తన మాయాశక్తిచే సర్వము ఆవరించియున్నవాడు. వసుదేవుని కుమారుడు.
710) సర్వాసు నిలయ: - సమస్త జీవులకు, ప్రాణులకు నిలయమైనవాడు.
711) అనల: - అపరిమిత శక్తి, సంపద గలవాడు.
712) దర్పహా - దుష్టచిత్తుల గర్వమణుచు వాడు.
713) దర్పద: - ధర్మమార్గమున చరించువారికి దర్పము నొసంగువాడు.
714) దృప్త: - సదా ఆత్మానందామృత రసపాన చిత్తుడు.
715) దుర్థర: - ధ్యానించుటకు, బంధించుటకు సులభసాధ్యము కానివాడు.
716) అపరాజిత: - అపజయము పొందనివాడు.
717) విశ్వమూర్తి: - విశ్వమే తన మూర్తిగా గలవాడు.
718) మహామూర్తి: - గొప్ప మూర్తి గలవాడు.
719) దీప్తమూర్తి: - సంపూర్ణ జ్ఞానముతో ప్రకాశించువాడు.
720) అమూర్తివాన్ - కర్మాధీనమైన దేహమే లేనివాడు.
721) అనేకమూర్తి: - అనేక మూర్తులు ధరించినవాడు.
722) అవ్యక్త: - అగోచరుడు.
723) శతమూర్తి: - అనేక మూర్తులు ధరించినవాడు.
724) శతానన: - అనంత ముఖములు గలవాడు.
725) ఏక: - ఒక్కడే అయినవాడు.
726) నైక: - అనేక రూపములు గలవాడు.
727) సవ: - సోమయాగ రూపమున ఉండువాడు. ఏకముగా, అనేకముగా తానే యుండుటచేత తాను పూర్ణరూపుడు.
728) క: - సుఖ స్వరూపుడు.
729) కిమ్ - అతడెవరు? అని విచారణ చేయదగినవాడు.
730) యత్ - దేనినుండి సర్వభూతములు ఆవిర్భవించుచున్నవో ఆ బ్రహ్మము.
731) తత్ - ఏది అయితే వ్యాపించిఉన్నదో అది అయినవాడు.
732) పదం-అనుత్తమం - ముముక్షువులు కోరు ఉత్తమస్థితి తాను అయినవాడు.
733) లోకబంధు: - లోకమునకు బంధువైనవాడు.
734) లోకనాధ: - లోకములకు ప్రభువు
735) మాధవ: - మౌన, ధ్యాన, యోగాదుల వలన గ్రహించుటకు శక్యమైనవాడు.
736) భక్తవత్సల: - భక్తుల యందు వాత్సల్యము గలవాడు.
737) సువర్ణవర్ణ: - బంగారు వంటి వర్ణము గలవాడు.
738) హేమాంగ: - బంగారు వన్నెగల అవయువములు గలవాడు.
739) వరంగ: - గొప్పవైన అవయువములు గలవాడు.
740) చందనాంగదీ - ఆహ్లాదకరమైన చందనముతోను కేయూరములతోను అలంకృతమైనవాడు.
741) వీరహా - వీరులను వధించినవాడు.
742) విషమ: - సాటిలేనివాడు.
743) శూన్య: - శూన్యము తానైనవాడు.
744) ఘృతాశీ: - సమస్త కోరికలనుండి విడువడినవాడు.
745) అచల: - కదలిక లేనివాడు.
746) చల: - కదులువాడు.
747) అమానీ - నిగర్వి, నిరహంకారుడు.
748) మానద: - భక్తులకు గౌరవము ఇచ్చువాడు.
749) మాన్య: - పూజింపదగిన వాడైన భగవానుడు.
750) లోకస్వామీ - పదునాలుగు భువనములకు ప్రభువు.
751) త్రిలోకథృక్ - ముల్లోకములకు ఆధారమైన భగవానుడు.
752) సుమేధా: - చక్కని ప్రజ్ఞ గలవాడు.
753) మేధజ: - యజ్ఞము నుండి ఆవిర్భవించినవాడు.
754) ధన్య: - కృతార్థుడైనట్టివాడు.
755) సత్యమేధ: - సత్య జ్ఞానము కలవాడు.
756) ధరాధర: - భూమిని ధరించి యున్నవాడు.
757) తేజోవృష: - సూర్యతేజముతో నీటిని వర్షించువాడు.
758) ద్యుతిధర: - కాంతివంతమైన శరీరమును ధరించినవాడు.
759) సర్వ శస్త్ర భృతాంవర: - శస్త్రములను ధరించినవారిలో శ్రేష్ఠుడైనవాడు.
760) ప్రగ్రహ: - ఇంద్రియములనెడి అశ్వములను తన అనుగ్రహము అనెడి పగ్గముతో కట్టివేయువాడు.
761) నిగ్రహ: - సమస్తమును నిగ్రహించువాడు.
762) వ్యగ్ర: - భక్తులను తృప్తి పరుచుటలో సదా నిమగ్నమై ఉండువాడు.
763) నైకశృంగ: - అనేక కొమ్ములు గలవాడు, భగవానుడు.
764) గదాగ్రజ: - గదుడను వానికి అన్న.
765) చతుర్మూర్తి: - నాలుగు రూపములు గలవాడు.
766) చతుర్బాహు: - నాలుగు బాహువులు గలవాడు.
767) చతుర్వ్యూహ: - శరీర, వేద, ఛందో మహద్రూపుడైన పురుషుడు. ఈ నలుగురు పురుషులు వ్యూహములుగా కలవాడు.
768) చతుర్గతి: - నాలుగు విధములైన వారికి ఆశ్రయ స్థానము.
769) చతురాత్మా - చతురమనగా సామర్ధ్యము.
770) చతుర్భావ: - చతుర్విద పురుషార్థములకు మూలమైనవాడు.
771) చతుర్వేదవిత్ - నాలుగు వేదములను తెలిసినవాడు.
772) ఏకపాత్ - జగత్తంతయు ఒక పాదముగా గలవాడు.
773) సమావర్త: - సంసార చక్రమును సమర్థతతో త్రిప్పువాడు.
774) అనివృత్తాత్మా - అంతయు తానైయున్నందున దేనినుండియు విడివడినవాడు.
775) దుర్జయ: - జయింప శక్యము గానివాడు.
776) దురతిక్రమ: - అతిక్రమింపరాని విధమును సాసించువాడు.
777) దుర్లభ: - తేలికగా లభించనివాడు.
778) దుర్గమ: - మిక్కిలి కష్టముతో మాత్రమే పొందబడినవాడు.
779) దుర్గ: - సులభముగా లభించనివాడు.
780) దురావాస: - యోగులకు కూడా మనస్సున నిలుపుకొనుటకు కష్టతరమైనవాడు.
781) దురారిహా: - దుర్మార్గులను వధించువాడు.
782) శుభాంగ: - దివ్యములైన, సుందరములైన అవయువములు గలవాడు.
783) లోకసారంగ: - లోకములోని సారమును గ్రహించువాడు.
784) సుతంతు: - జగద్రూపమున అందమైన తంతువువలె విస్తరించినవాడు.
785) తంతువర్థన: - వృద్ధి పరచువాడు, నాశనము చేయువాడు.
786) ఇంద్రకర్మా - ఇంద్రుని కర్మవంటి శుభప్రధమైన కర్మ నాచరించువాడు.
787) మహాకర్మా - గొప్ప కార్యములు చేయువాడు.
788) కృతకర్మా - ఆచరించదగిన కార్యములన్నియు ఆచరించినవాడు.
789) కృతాగమ: - వేదముల నందించువాడు.
790) ఉద్భవ: - ఉత్క్రష్టమైన జన్మ గలవాడు.
791) సుందర: - మిక్కిలి సౌందర్యవంతుడు.
792) సుంద: - కరుణా స్వరూపుడు.
793) రత్నగర్భ: - రత్నమువలె సుందరమైన నాభి గలవాడు.
794) సులోచన: - అందమైన నేత్రములు కలిగిన భగవానుడు.
795) అర్క: - శ్రేష్టులైన బ్రహ్మాదుల చేతను అర్చించబడువాడు.
796) వాజసన: - అర్థించు వారలకు ఆహారము నొసంగువాడని భావము.
797) శృంగీ - శృంగము గలవాడు.
798) జయంత: - సర్వ విధములైన విజయములకు ఆధారభూతుడు.
799) సర్వవిజ్జయీ - సర్వవిద్ అనగా సర్వము తెలిసినవాడు.
800) సువర్ణబిందు: - బంగారము వంటి అవయువములు గలవాడు.
801) అక్షోభ్య: - క్షోభ తెలియనివాడు.
802) సర్వవాగీశ్వరేశ్వర: - వాక్పతులైన బ్రహ్మాదులకు కూడ ప్రభువైన భగవానుడు.
803) మహాహ్రద: - గొప్ప జలాశయము.
804) మహాగర్త : - అగాధమైన లోయ వంటివాడు.
805) మహాభూత: - పంచభూతములకు అతీతమైనవాడు.
806) మహానిధి: - సమస్త భూతములు తనయందు ఉన్నవాడు.
807) కుముద: - కు అనగా భూమి . అట్టి భూమి యొక్క భారమును తొలగించి మోదమును కూర్చువాడు.
808) కుందర: - భూమిని చీల్చుకుపోయినవాడు.
809) కుంద: - భూమిని దానమిచ్చినవాడు.
810) పర్జన్య: - మేఘము వర్షించి భూమిని చల్లబరుచునట్లు జీవుల తాపత్రయములను తొలగించి,వారి మనస్సులను శాంతింపచేయువాడు భగవానుడు.
811) పావన: - పవిత్రీకరించువాడు.
812) అనిల: - ప్రేరణ చేయువాడు, సదా జాగరూకుడు.
813) అమృతాశ: - అమృతము నొసంగువాడు.
814) అమృతవపు: - అమృతస్వరూపుడు శాశ్వతుడు.
815) సర్వజ్ఞ: - సర్వము తెలిసినవాడు.
816) సర్వతోముఖ: - ఏకకాలమున సర్వమును వీక్షించగలవాడు.
817) సులభ: - భక్తితో తనను స్మరించువారికి సులభముగా లభ్యమగువాడు.
818) సువ్రత: - మంచి వ్రతము గలవాడు.
819) సిద్ధ: - సత్వస్వరూపుడై, పూర్ణరూపుడై భగవానుడు సిద్ధ: అని తెలియబడువాడు.
820) శత్రుజిత్ - శత్రువులను జయించువాడు.
821) శత్రుతాపన: - దేవతల విరోదులైన వారిని,సజ్జనులకు విరోధులైన వారిని తపింప చేయువాడు.
822) న్యగ్రోధ: - సర్వ భూతములను తన మాయచే ఆవరించి ఉన్నవాడు.
823) ఉదుంబర: - అన్నముచేత విశ్వమును పోషించువాడు.
824) అశ్వత్ధ: - అశాశ్వతమైన సంసార వృక్ష స్వరూపుడు.
825) చాణూరాంధ్ర నిషూదన: - చాణూరుడను మల్లయోధుని వధించినవాడు.
826) సహస్రార్చి: - అనంతకిరణములు కలవాడు.
827) సప్తజిహ్వ: - ఏడు నాలుకలుగల అగ్నిస్వరూపుడు.
828) సప్తైథా: - ఏడు దీప్తులు కలవాడు.
829) సప్తవాహన: -ఏడు గుఱ్ఱములు వాహనములుగా కలవాడు.
830) అమూర్తి: - రూపము లేనివాడు.
831) అనఘ: - పాపరహితుడు.
832) అచింత్య: - చింతించుటకు వీలుకానివాడు.
833) భయకృత్ - దుర్జనులకు భీతిని కలిగించువాడు.
834) భయనాశన: - భయమును నశింపచేయువాడు.
835) అణు: - సూక్షాతి సూక్షమైనవాడు.
836) బృహుత్ - మిక్కిలి పెద్దది అయిన బ్రహ్మము స్వరూపము.
837) కృశ: - సన్ననివాడై, అస్థూలమైనవాడు.
838) స్థూల: - స్థూల స్వరూపము కలిగియున్నవాడు.
839) గుణభృత్ - సత్వరజోస్తమో గుణములకు ఆధారమైనవాడు.
840) నిర్గుణ: - గుణములు తనలో లేనివాడు.
841) మహాన్ - దేశకాలాదుల నధిగమించి యున్నవాడు.
842) అధృత: - సర్వము తానే ధరించియుండి, తనను ధరించునది మరియొకటి లేనివాడు.
843) స్వధృత: - తనకు తానే ఆధారమైనవాడైన భగవానుడు.
844) స్వాస్య: - విశ్వశ్రేయమునకై వేదములను వెలువరించినవాడు.
845) ప్రాగ్వంశ: - ప్రాచీనమైన వంశము కలవాడు.
846) వంశవర్థన: - తన వంశమును వృద్ధినొందించువాడు.
847) భారభృత్ - భారమును మోయువాడు.
848) కథిత: - వేదములచేత సర్వోత్తముడుగా కీర్తించబడినవాడు.
849) యోగీ - ఆత్మజ్ఞానము నందే సదా ఓలలాడు వాడు.
850) యోగీశ: - యోగులకు ప్రభువు.
851) సర్వ కామద: - సకల కోరికలను తీర్చువాడు.
852) ఆశ్రమ: - జీవులకు విశ్రాంతి స్థానమైనవాడు.
853) శ్రమణ: - భక్తిహీనులను, వివేకరహితులను శ్రమ పెట్టువాడు.
854) క్షామ: - సర్వ జీవులను క్షీణింపజేయువాడు.
855) సుపర్ణ: - రమణీయ పత్రములు కలిగిన వృక్షము తానైనవాడు.
856) వాయువాహన: - వాయు చలనమునకు కారణభూతుడైనవాడు.
857) ధనుర్ధర: - ధనస్సును ధరించినవాడు.
858) ధనుర్వేద: - ధనుర్వేదము తెలిసినవాడు.
859) దండ: - దండించువాడు.
860) దమయితా - శిక్షించువాడు.
861) దమ: - శిక్షానుభవము ద్వారా ఏర్పడు పవిత్రత తానైనవాడు.
862) అపరాజిత: - పరాజయము తెలియనివాడు.
863) సర్వసహ: - సమస్త శత్రువులను సహించువాడు.
864) నియంతా - అందరినీ తమతమ కార్యములందు నియమించువాడు.
865) అనియమ: - నియమము లేనివాడు.
866) ఆయమ: - మృత్యుభీతి లేనివాడు.
867) సత్త్వావాన్ - సత్త్వము గలవాడు.
868) సాత్త్విక: - సత్త్వగుణ ప్రధానుడైనవాడు.
869) సత్య: - సత్పురుషుల విషయములో మంచిగా ప్రవర్తించువాడు.
870) సత్యధర్మ పరాయణ: - సత్య విషయమునందును, ధర్మ విషయమునందును దీక్షాపరుడైనవాడు.
871) అభిప్రాయ: - అభిలషించు వారిచేత అభిప్రాయపడువాడు.
872) ప్రియార్హ: - భక్తుల ప్రేమకు పాత్రుడైనవాడు.
873) అర్హ: - అర్పింపబడుటకు అర్హుడైనవాడు.
874) ప్రియకృత్ - తన నాశ్రయించినవారికి ప్రియము నొసగూర్చువాడు.
875) ప్రీతివర్ధన: - భక్తులలో భవవంతునిపై ప్రీతిని వృద్ధి చేయువాడు.
876) విహాయన గతి: - ఆకాశము ఆశ్రయముగ గలదియైన విష్ణుపదము తానైనవాడు.
877) జ్యోతి: - తన ప్రకాశము చేత సర్వమును ప్రకాశింపచేయువాడు.
878) సురుచి: - అందమైన ప్రకాశము గలవాడు.
879) హుతభుక్ - యజ్ఞములందు ఆవాహన చేయబడిన దేవతల రూపమున హవిస్సులను స్వీకరించువాడు.
880) విభు: - సర్వ లోకములకు ప్రభువైనవాడు.
881) రవి: - తన విభూతియైన సూర్యుని ద్వారా భూమినుండి సర్వరసములను గ్రహించువాడు.
882) విలోచన: - వివిధ రూపముల ద్వారా ప్రకాశించువాడు.
883) సూర్య: - ప్రాణులకు ప్రాణశక్తిని ప్రసాదించువాడు.
884) సవితా: - సమస్త జగత్తును ఉత్పన్నము చేయువాడు.
885) రవిలోచన: - సూర్యుడు నేత్రములుగా కలవాడు.
886) అనంత: - అంతము లేనివాడు.
887) హుతభుక్ - హోమద్రవ్యము నారిగించువాడు.
888) భోక్తా - భోగ్యవస్తువైన ప్రకృతిని అనుభవించువాడు.
889) సుఖద: - భక్తులకు ఆత్మసుఖము నొసంగువాడు.
890) నైకజ: - అనేక రూపములలో అవతరించువాడు.
891) అగ్రజ: - సృష్ట్యారంభమునకు ముందే ఆవిర్భవించినవాడు.
892) అనిర్వణ్ణ: - నిరాశ నెరుగనివాడు.
893) సదామర్షీ - సజ్జనుల దోషములను క్షమించువాడు.
894) లోకాధిష్టానం - ప్రపంచమంతటికి ఆధారభూతుడు.
895) అధ్బుత: - ఆశ్చర్య స్వరూపుడు.
896) సనాత్ - ఆది లేనివాడు.
897) సనాతన సమ: - సృష్టికర్త యైన బ్రహ్మకు పూర్వము కూడా యున్నవాడు.
898) కపిల: - ఋషులలో కపిలుడు తానైనవాడు.
899) కపి: - సూర్యరూపుడు.
900) అవ్యయ: - ప్రళయకాలము నందు సమస్తము తనలో లీనమగుటకు విశ్రామ స్థానమైనవాడు.
901) స్వస్తిద: - సర్వశ్రేయములను చేకూర్చువాడు.
902) స్వస్తికృత్ - శుభమును కూర్చువాడు.
903) స్వస్తి - సర్వ మంగళ స్వరూపుడు.
904) స్వస్తిభుక్ - శుభమును అనుభవించువాడు.
905) స్వస్తిదక్షిణ: - స్మరణ మాత్రముననే సర్వ శుభములు సమకూర్చువాడు.
906) అరౌద్ర: - రౌద్రము లేనివాడు.
907) కుండలీ - మకర కుండలములు ధరించినవాడు.
908) చక్రీ - సుదర్శనమను చక్రమును ధరించినవాడు.
909) విక్రమీ - గొప్ప శూరుడైన భగవానుడు.
910) ఊర్జిత శాసన: - ఉల్లంఘించుటకు వీలులేని శాసనములు కలవాడు.
911) శబ్దాతిగ: - వాక్కుకు అందనివాడు.
912) శబ్దసహ: - సమస్త వేదములు తెలియబడినవాడు.
913) శిశిర: - శిశిర ఋతువువలె చల్లబరుచువాడు.
914) శర్వరీకర: - రాత్రిని కలుగజేయువాడు.
915) అక్రూర: - క్రూరత్వము లేనివాడు.
916) పేశల: - మనోవాక్కాయ కర్మలచే రమణీయముగ నుండువాడై పేశల: అని స్తుతించబడును.
917) దక్ష: - సమర్థుడైనవాడు.
918) దక్షిణ: - భక్తులను ఔదార్యముతో బ్రోచువాడు.
919) క్షమిణాం వర: - సహనశీలు లైన వారిలందరిలో శ్రేష్ఠుడు.
920) విద్వత్తమ: - సర్వజ్ఞత్తము కలిగియుండి, అందరిలో ఉత్తమమైనవాడు.
921) వీతభయ: - భయము లేనివాడు.
922) పుణ్యశ్రవణ కీర్తన: - తనను గూర్చి శ్రవణము గాని, కీర్తన గాని పుణ్యము కలుగజేయును.
923) ఉత్తారణ: - సంసార సముద్రమును దాటించువాడు.
924) దుష్కృతిహా - సాధకులలో యున్న చెడువాసనలను అంతరింప చేయువాడు.
925) ప్రాణ: - ప్రాణులకు పవిత్రతను చేకూర్చు పుణ్య స్వరూపుడు.
926) దుస్వప్న నాశన: - చెడు స్వప్నములను నాశనము చేయువాడు.
927) వీరహా - భక్తులు మనస్సులు వివిధ మార్గములలో ప్రయాణించకుండ క్రమము చేయువాడు.
928) రక్షణ: - రక్షించువాడైనందున భగవానుడు రక్షణ: అని స్తవనీయుడయ్యెను.
929) సంత: - పవిత్ర స్వరూపుడు.
930) జీవన: - సర్వ జీవులయందు ప్రాణశక్తి తానైనవాడు.
931) పర్యవస్థిత: - అన్నివైపుల అందరిలో వ్యాపించి యున్నవాడు.
932) అనంతరూప: - అనంతమైన రూపములు గలవాడు.
933) అనంత శ్రీ: - అంతము లేని శక్తివంతుడైనవాడు.
934) జితమన్యు: - క్రోధము ఎఱగని వాడు.
935) భయాపహ: - భయమును పోగొట్టువాడు.
936) చతురశ్ర: - జీవులకు కర్మఫలములను న్యాయముగా పంచువాడు.
937) గభీరాత్మా - గ్రహింప శక్యము గాని స్వరూపము గలవాడు.
938) విదిశ: - అధికారులైన వారికి ఫలము ననుగ్రహించుటలో ప్రత్యేకత కలిగియున్నవాడు.
939) వ్యాదిశ: - వారి వారి అర్హతలను గమనించి బ్రహ్మాదులను సైతము నియమించి, ఆజ్ఞాపించువాడు.
940) దిశ: - వేదముద్వారా మానవుల కర్మఫలములను తెలియజేయువాడు.
941) అనాది: - ఆదిలేనివాడు.
942) భూర్భువ: - సర్వభూతములకు ఆధారమైన భూమికి కూడా భూ: ఆధారమైనవాడు.
943) లక్ష్మీ: - లక్ష్మీ స్వరూపుడు.
944) సువీర: - అనేక విధములైన సుందర పోకడలు గలవాడు.
945) రుచిరాంగద: - మంగళమైన బాహువులు గలవాడు.
946) జనన: - సర్వ ప్రాణులను సృజించినవాడు.
947) జన జన్మాది: - జన్మించు ప్రాణుల జన్మకు ఆధారమైనవాడు.
948) భీమ: - అధర్మపరుల హృదయములో భీతిని కలిగించు భయరూపుడు.
949) భీమ పరాక్రమ: - విరోధులకు భయంకరమై గోచరించువాడు.
950) ఆధార నిలయ: - సృష్టికి ఆధారమైన పృధ్వి, జలము, తేజము, వాయువు, ఆకాశము అను పంచ మహాభూతములకు ఆధారమైనవాడు.
951) అధాతా - తానే ఆధారమైనవాడు.
952) పుష్టహాస: - మొగ్గ పువ్వుగా వికసించునట్లు ప్రపంచరూపమున వికసించువాడు.
953) ప్రజాగర: - సదా మేల్కొనియుండువాడు.
954) ఊర్ధ్వగ: - సర్వుల కన్నా పైనుండువాడు.
955) సత్పధాచార: - సత్పురుషుల మార్గములో చరించువాడు.
956) ప్రాణద: - ప్రాణ ప్రదాత యైనవాడు.
957) ప్రణవ: - ప్రణవ స్వరూపుడైనవాడు.
958) పణ: - సర్వ కార్యములను నిర్వహించువాడు.
959) ప్రమాణ: - స్వయముగానే జ్ఞానస్వరూపుడై యున్నవాడు.
960) ప్రాణ నిలయ: - సమస్త జీవుల అంతిమ విరామ స్థానమైనవాడు.
961) ప్రాణభృత్ - ప్రాణములను పోషించువాడు.
962) ప్రాణజీవన: - ప్రాణ వాయువుల ద్వారా ప్రాణులను జీవింపజేయువాడు.
963) తత్త్వం - సత్యస్వరూపమైనందున భగవానుడు తత్త్వం అని తెలియబడిన వాడు.
964) తత్త్వవిత్ - సత్యవిదుడైన భగవానుడు తత్త్వవిత్ అని స్తుతించబడువాడు.
965) ఏకాత్మా - ఏకమై, అద్వితీయమైన పరమాత్మ
966) జన్మమృత్యు జరాతిగ: - పుట్టుట, ఉండుట, పెరుగుట, మార్పుచెందుట, కృశించుట నశించుట వంటి వికారములకు లోనుగానివాడు.
967) భూర్భువ: స్వస్తరు: - భూ: భువ: స్వ: అను వ్యాహృతి రూపములు 3 గలవాడు.
968) తార: - సంసార సాగరమును దాటించువాడు.
969) సవితా - తండ్రి వంటివాడైన భగవానుడు.
970) ప్రపితామహః - బ్రహ్మదేవునికి కూడా తండ్రియైనవాడు.
971) యజ్ఞ: - యజ్ఞ స్వరూపుడు.
972) యజ్ఞపతి: - యజ్ఞము నందు అధిష్టాన దేవత తానైన భగవానుడు.
973) యజ్వా - యజ్ఞము నందు యజమాని.
974) యజ్ఞాంగ: - యజ్ఞము లోని అంగములన్నియు తానే అయినవాడు.
975) యజ్ఞవాహన: - ఫలహేతువులైన యజ్ఞములు వాహనములుగా కలవాడు.
976) యజ్ఞభృత్ - యజ్ఞములను సంరక్షించువాడు.
977) యజ్ఞకృత్ - యజ్ఞములను నిర్వహించువాడు.
978) యజ్ఞీ - యజ్ఞములందు ప్రధానముగా ఆరాధించుబడువాడు.
979) యజ్ఞభుక్ - యజ్ఞఫలమును అనుభవించువాడు.
980) యజ్ఞసాధన: - తనను పొందుటకు యజ్ఞములు సాధనములుగా గలవాడు.
981) యజ్ఞాంతకృత్ - యజ్ఞఫలము నిచ్చువాడు.
982) యజ్ఞగుహ్యమ్ - గోప్యమైన యజ్ఞము తానైనవాడు.
983) అన్నం - ఆహారము తానైనవాడు.
984) అన్నాద: - అన్నము భక్షించువాడు.
985) ఆత్మయోని: - తన ఆవిర్భావమునకు తానే కారణమైనవాడు.
986) స్వయంజాత: - మరొకరి ప్రమేయము లేకనే తనకు తానుగ ఆవిర్భవించువాడు.
987) వైఖాన: - ప్రాపంచిక దు:ఖమును నివారించువాడు.
988) సామగాయన: - సామగానము చేయువాడు.
989) దేవకీనందన: - దేవకీ పుత్రుడైన శ్రీ కృష్ణుడు.
990) స్రష్టా - సృష్టికర్త
991) క్షితీశ: - భూమికి నాధుడైనవాడు.
992) పాపనాశన: - పాపములను నశింపజేయువాడు.
993) శంఖభృత్ - పాంచజన్యమను శంఖమును ధరించినవాడు.
994) నందకీ - నందకమను ఖడ్గమును ధరించినవాడు.
995) చక్రీ - సుదర్శనమును చక్రమును ధరించినవాడు.
996) శారంగ ధన్వా - శారంగము అనెడి ధనుస్సు కలవాడు.
997) గదాధర: - కౌమోదకి యనెడి గదను ధరించినవాడు.
998) రథాంగపాణి: - చక్రము చేతియందు గలవాడు.
999) అక్షోభ్య: - కలవరము లేనివాడు.
1000) సర్వ ప్రహరణాయుధ: - సర్వవిధ ఆయుధములు కలవాడు.

No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

సూర్యమండల స్తోత్రం

నమోఽస్తు సూర్యాయ సహస్రరశ్మయే సహస్రశాఖాన్విత సంభవాత్మనే |
సహస్రయోగోద్భవ భావభాగినే సహస్రసంఖ్యాయుధధారిణే నమః || ౧ ||
యన్మండలం దీప్తికరం విశాలం | రత్నప్రభం తీవ్రమనాది రూపమ్ |
దారిద్ర్య దుఃఖక్షయకారణం చ | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౨ ||
యన్మండలం దేవగణైః సుపూజితం | విప్రైః స్తుతం భావనముక్తికోవిదమ్ |
తం దేవదేవం ప్రణమామి సూర్యం | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౩ ||
యన్మండలం జ్ఞానఘనంత్వగమ్యం | త్రైలోక్య పూజ్యం త్రిగుణాత్మ రూపమ్ |
సమస్త తేజోమయ దివ్యరూపం | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౪ ||
యన్మండలం గూఢమతి ప్రబోధం | ధర్మస్య వృద్ధిం కురుతే జనానామ్ |
యత్సర్వ పాపక్షయకారణం చ | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౫ ||
యన్మండలం వ్యాధివినాశదక్షం | యదృగ్యజుః సామసు సంప్రగీతమ్ |
ప్రకాశితం యేన చ భూర్భువః స్వః | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౬ ||
యన్మండలం వేదవిదో వదంతి | గాయంతి యచ్చారణసిద్ధసంఘాః |
యద్యోగినో యోగజుషాం చ సంఘాః | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౭ ||
యన్మండలం సర్వజనైశ్చ పూజితం | జ్యోతిశ్చకుర్యాదిహ మర్త్యలోకే |
యత్కాల కాలాద్యమరాది రూపం | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౮ ||
యన్మండలం విష్ణుచతుర్ముఖాఖ్యం | యదక్షరం పాపహరం జనానామ్ |
యత్కాలకల్పక్షయకారణం చ | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౯ ||
యన్మండలం విశ్వసృజం ప్రసిద్ధం | ఉత్పత్తి రక్ష ప్రలయ ప్రగల్భమ్ |
యస్మిన్ జగత్సంహరతేఽఖిలం చ | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౧౦ ||
యన్మండలం సర్వగతస్య విష్ణోః | ఆత్మా పరం ధామ విశుద్ధతత్త్వమ్ |
సూక్ష్మాంతరైర్యోగపథానుగమ్యం | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౧౧ ||
యన్మండలం వేదవిదోపగీతం | యద్యోగినాం యోగ పథానుగమ్యమ్ |
తత్సర్వ వేద్యం ప్రణమామి సూర్యం | పునాతు మాం తత్సవితుర్వరేణ్యమ్ || ౧౨ ||
సూర్యమండలసు స్తోత్రం యః పఠేత్సతతం నరః |
సర్వపాపవిశుద్ధాత్మా సూర్యలోకే మహీయతే ||
ఇతి శ్రీ భవిష్యోత్తరపురాణే శ్రీ కృష్ణార్జున సంవాదే సూర్యమండల స్తోత్రం |
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

అంతర్వేది స్థల పురాణం






No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest
Labels: అంతర్వేది స్థల పురాణం

అంతర్వేది తిరునాళ్ళు (జనవరి 30, 2015, శుక్రవారం)




ఒకప్పుడు శివుని పట్ల చేసిన అపచారాలకు ప్రాయశ్చిత్తంగా బ్రహ్మ రుద్రయాగం చేయాలని నిశ్చయించి, యాగానికి వేదికగా ఈ ప్రదేశాన్ని ఎన్నుకొంటాడు. వేదికగా ఎన్నుకోబడిన కారణంగా ఈ ప్రదేశానికి అంతర్వేది (అంతర్, వేదిక) అనే పేరు వచ్చింది అని చెబుతారు. వశిష్టుడు ఇక్కడ యాగము చేసినందు మూలముగా ఇది అంతర్వేదిగా ప్రసిద్ది గాంచినది.
అంతర్వేదికి పశ్చిమగోదావరి జిల్లా మరియు తూర్పు గోదావరి జిల్లా నుండి చేరవచ్చు. రాజమండ్రి, కాకినాడల నుండి రావులపాలెం, రాజోలు మీదుగా సకినేటిపల్లి చేరవచ్చు. విజయవాడ, ఏలూరుల నుండి నరసాపురం మీదుగా సఖినేటిపల్లి చేరవచ్చు. సఖినేటిపల్లి నుండి ఆటోలు, బస్సులు అంతర్వేదికి కలవు.
శ్రీ లక్ష్మీ నరసింహస్వామి వారి దేవస్థానము
అన్న చెళ్ళెళ్ళ గట్టు

సముద్రములో వశిష్ట నది కలిసే చోటును అన్న చెళ్ళెళ్ళ గట్టు అంటారు. ఇక్కడ సముద్ర నీటి మధ్య కొంత భాగం గట్టు మాదిరిగా పొడవుగా ఇసుకమేట వేసి ఉంటుంది. దానికి అటువైపు ఇటువైపు నీరు వేరువేరు రంగులలో ఒకవైపు స్వచ్చంగా, మరొకవైపు మట్టిగా కనిపిస్తుంది. సముద్ర ఆటు పోటులలో కూడా ఇలాగే ఉండటం ఇక్కడి ప్రత్యేకత



















No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

ఇంటిలో శుభం కలిగించే వస్తువులు

No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest
Labels: ఇంటిలో శుభం కలిగించే వస్తువులు

శ్రీ వైష్ణవాలయాలలో ఉత్సవమూర్తులు

శ్రీవైష్ణవాలయాల్లో ఏటా నిర్వహించే భగవదుత్సవమూర్తుల ఊరేగింపులో వాహనాలది విశిష్టస్థానం. భక్తులు స్వామివారిని ఊరేగిస్తూ పుణ్యఫలాన్ని పొందుతారు.
వాహనాలు అంటే ఏమిటి?
పెరుమాళ్ళ సన్నిధిలో జరిగే తిరునాళ్ళలో ఊరేగింపు వీధ్యుత్సవ సమయాన ఉత్సవమూర్తిని వహించు గరుడ, ఆశ్వ, రథాదివివిశేషాన్ని ఆగమపరిభాషలో వాహనమంటారు.
ఉత్సవమూర్తికి ఎన్నెన్నో వాహనాలు
ఉత్స్వప్రారంభాసమయాన బలిప్రదానం, భేరితాండనం అయ్యాక సకలదేవతలనూఆహ్వానిస్తారు. దేశ గ్రామ వాసులయిన మానవులనూ ఆహ్వానిస్తారు. ఈ తంతును అర్చకులు సంస్కృతంలోని మంత్ర, సూక్త, శ్లోక, గద్యాడులను పటిస్తూ చేస్తారు. ఆయా దేవతలందరకూ వాహనాలుంటాయి. ఉదాహరణకు బ్రహ్మకు హంస, గరుడునికి వాయువు, అనంతునికి కూర్మం, కందర్పునికి శుకం; అష్టదిక్పాలకులలో ఇంద్రునికి ఐరావతం, అగ్నికి మేషం, యమునికి మహిషం, వాయువుకి మృగం (జింక), కుబేరునికి నారా, ఈశ్వరునకు వృషభ వాహనాలుంటాయి. దేశ, గ్రామవాసులయిన మానవులకు కూడా వారి వారి స్థాయిని బట్టి వాహనాలుంటాయి. ఉత్సవానికి విచ్చేసిన దేవతలకీ మానవులకీ మొదలయినవారందరకూ వాహనాలున్నపుడు, ప్రముఖమైన ఉత్సవామూర్తికి కూడా వాహనం ఉండాలి, ఉంటుంది. తన్మూర్తి జగన్నాయకునకు ప్రతీక కాబట్టి, ప్రతిరోజూ విశిష్టమైన వాహనము వుంటుంది. ఎన్నెన్నో వాహానాలుగల ఇందిరారామణుని అన్నమాచార్యులవారు ఒక సంకీర్తనలో ఇలా కీర్తించారు –
‘ఎట్టు నేరిచితివయ్యా యిన్ని వాహనములెక్క
గట్టిగా నిందుకే హరి కడు మెచ్చేమయ్యా’
అన్ని వైష్ణవ క్షేత్రాలలో భగవన్మూర్తుల వాహనాలు ఒకే రకానికి చెందినవై ఉండాలనే నియమం ఎక్కడా లేదు. ప్రస్తుత వైష్ణవ క్షేత్రాలలో వాడుకలో ఉన్న వాహనాల పేర్లు అకారానుక్రమంలో ఇవి – ఆశ్వ, కల్పవృక్ష, గజ, గరుడ, గోవర్థన, చాతక, చంద్రప్రభ, పద్మ, పల్లకీ, పుష్పక, పొన్న, మయూర, మనుష్యాందోళిక, మౌక్తిక, మంగళగిరి, రథ, రాజుథిరాజ, వైకుంఠవిమాన, శేష, సమరభూపాల, సర్వభూపాల, సూర్యప్రభ, సింహ, హునుమాద్, హంస వాహనాలు. గోవర్తనాది భేదాలు వాహన విశేషాలు కాదు. అయినా వాటిని వాహనవిశేషాలుగానే వ్యవరిస్తున్నారు.
అశ్వవాహనం
గుర్రం, తురగం, హయం మొదలయిన పర్యాయ పదాలతో కూడా ఈ వాహనాన్ని పిలుస్తారు. అనేక వైష్ణవ క్షేత్రాలలో జరిగే మహోత్సవాలలో ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతోంది.
కల్పవృక్ష వాహనం
ఈ వాహానాన్ని కల్పద్రుమ మొదలయిన పర్యాయ పదాలతో కూడా పిలుస్తారు. తిరుమల బ్రహ్మోత్సవంలో ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
గజవాహనం
ఏనుగు, కరి, దంతావళ, దంతి, మదావాళ, వేదండ, సంధుర, హస్తి పేర్లు ఈ వాహనానికి వాడుకలో ఉన్నాయి.
గరుడవాహనం
ఖగ, గరుటాలమంత, తార్క్ష్య, పన్నాగరి, వైనతేయ, సువర్ణ మొదలయిన పర్యాయపదాలతో కూడా ఈ వాహనాన్ని వ్యవహరిస్తారు. వైష్ణవక్షేత్రాలలో జరిగే ‘గరుడ సేవ’ ఎంతో ప్రాముఖ్యతను సంతరించుకొని వైభవంగా నిర్వహించబడుతుంది. సుప్రసిద్ధ వైష్ణవక్షేత్రాలన్నింటిలో జరిగే మహోత్సవాలలో గరుడసేవ ఉంటుంది. వాటిలో ‘కంచి గరుడసేవ’ బాగా పేరుపొందింది. ఆళ్వార్ తిరునగరి – నవతిరుపతులలో తొమ్మిది గరుడసేవాలు ఒకే పర్యాయం నిర్వహించబడతాయి. తిరునాంగూరు దివ్య దేశంలో కూడా తైమాసం – అమావాస్యకు ఒకే పర్యాయం పదునొకండు గరుడసేవాలు నిర్వహించబడతాయి. ఆళవందారులు “స్తోత్రరత్నం” లో గరుడుడు పెరుమాళ్ళకు సలిపే వివిధ కైంకర్యం కూడా పేర్కొనబడింది. ‘దాసశ్చసఖ ఆహనం ఆసనం ధ్వజోయక్తే విధానం వ్యాజనం’ అని స్తోత్రరత్నంలో గరుడుడు చేసే సేవలు పేర్కొనబడినవి.
గోవర్ధనవాహనం
మన్నరుగుడి (తమిళనాడు) ఫాల్గుణమాసం – బ్రహ్మోత్సవంలో నాలుగవనాడు శ్రీస్వామివారు బాల భూషణునిగా బాలగోపాలుడై గోవర్ధనవాహనారూడుడై వీధ్యుత్సవానికి వేంచేస్తారు.
చాతకపక్షివాహనం
తిరుపతిలో శ్రీగోవిందరాజస్వామివారు గరుడవాహనులు కాగా, వారి దేవేరులు ఒకరు హంసవాహనులు మరొకరు చాతకపక్షి వాహనులు కావటం తిరుమల తిరుపతిదేవస్థానపు శిలాశాసనాలు తెలుపుతునాయి.
చంద్ర ప్రభవాహనం
దీనికి ‘చంద్రమండల వాహనం’ అని కూడా వ్యవహారం. తిరుమల బ్రహ్మోత్సవంలో ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
పద్మవాహనం
ఈ వాహనం మనారుగుడిలోజ్యేష్ట మాసం – ప్లవోత్సవంలో ఐదవనాడు ఉపయోగించబడుతుంది.
పల్లకీవాహనం
అందలం, ఆందోళిక, చతురంతయానం, పల్యంకిక, పల్లయన్ – తులాం, పాలకీ, శిబిక మొదలయిన పర్యాయపదాలతో ఈ వాహనాన్ని పిలుస్తారు. ఉత్సవాలు నిర్వహించే ప్రతి వైష్ణవాలయంలోనూ పల్లకీ వుంటుంది. పూలపల్లకి, బంగారు పల్లకి తిరుచ్చి, మనుష్యాందోళిక మొదలయిన భేదాలు కూడా ఉన్నాయి. శిబిక అంటే పల్లకి. దాని రూపాంతరం చిబిక. తిరు శ్రేష్టవాచకం విశేషణ పూర్వపదంగా చేరి ‘తిరిచ్చిబిక’ అయింది. కాలగమనంలో ‘తిరుచ్చి’ మాత్రం మిగిలింది. ఇది సాధారణమైన పల్లకివలేగాక విశేషంగా ఉంటుంది. పల్లకీలన్నీ మనుషులే మోసినా ‘మనుష్యాందోళిక’ అనే మరో పెద్దవాహనం వుంది. దీనిని అన్నమాచార్య ‘తిరుడండెల వాహనం’ గా పేర్కొన్నారు.
పుష్పకవాహనం
మన్నరుగుడి బ్రహ్మోత్సవంలో పుష్పకవాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
పొన్నవాహనం
అంతర్వేది నృసింహక్షేత్రంలో జరిగే మహోత్సవంలో ఈ వాహనం ఉపయోగిస్తారు.
మయూరవాహనం
శ్రీకురుమూర్తి వేంకటేశ్వరబ్రహ్మోత్సవంలో ఈ వాహనం ఉపయోగిస్తారు.
మౌక్తికవాహనం
దీనికి ముట్టుపండల్, ముత్యాల పందిరి అని కూడా వ్యవహారం. తిరుమల బ్రహ్మోత్సవ సమయంలో ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
మంగళగిరి వాహనం
దీనిని తిరుమల బ్రహ్మోత్సవంలో ఉపయోగిస్తారు.
రథం
మహోత్సవాలలో రథోత్సవం చాల వైష్ణవాలయాలలో జరుగుతుంది. పురాణాలలో విష్ణువు / విష్ణ్వవతారవిశేషం – రావణవిజయం, అయోధ్యాపయనం, నరకాసురవధ, సాందీప పుత్ర రక్షణ, రుక్మిణీరక్షణ, పౌండ్రక వాసుదేవ నిగర్హణ, జరాసంధ హంస డిభకులను జయించటం, పార్థసారధ్యం మొదలైన సందర్భాలలో రథారూడుడైనట్లు చెప్పబడింది. స్వరూపాన్ని బట్టి, నిర్మాణాన్ని బట్టి ఆదీనాన్ని బట్టి రథానికి ఉండే విశేషణాలు మారుతుంటాయి. ఉదాహరణకు కళ్యాణరథం, దివ్యరథం, పైడిరథం, పుష్పరధం మొదలయినవి నిర్మాణానికి సంబంధించినవి. కాగా ఇంద్ర / దేవేంద్ర, విష్ణు, వేంకటేశ, హరీ, బ్రహ్మరథాల పేర్లు వ్యక్తినామాలతో ప్రసిద్ధమయ్యాయి. రథానికి తేరు అని కూడా వ్యవహారం. కనకపు తేరు, గోణిగెలతేరు, తిరుతేరు, పైడితేరు, బందికండ్ల తేరు, ముత్తేలతేరు, మేటితేరు, మేలుకట్లతేరు, శిఖరపుతేరు, సింగారపు తేరు అనేవి నిర్మాణానికి సంబందించినవి. ఈ పేర్లను అన్నమాచార్యులు తన సంకీర్తనలలో ప్రయోగించారు.
రాజాధిరాజ వాహనం
అంతర్వేది నృసింహస్వామి క్షేత్రంలో జరిగే మహోత్సవంలో ఈ వహానాన్ని ఉపయోగిస్తారు.
వైకుంఠవిమానరాధం
దీనికి పుణ్యకోటివిమానం, విమాన వాహనం అని వ్యవహారం. తిరుమల బ్రహ్మోత్సవంలో దీనిని ఉపయోగిస్తారు.
శేషవాహనం
దీనికి తిరువనంతాళ్ వాహనం అని పేరు. అనంత, ఆదిశేష, ఫణీంద్ర, భోగీంద్ర మొదలయిన పర్యాయ పదాలతో ఈ వాహనం పిలువబడుతుంది. వైష్ణవాలయాలలో ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
సమరభూపాలవాహనం
మేలుకోటి శ్రీవైరముడి మహోత్సవంలో తిరునాళ్ళు మొదటిరోజున ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
సర్వభూపాలవాహనం
తిరుమల బ్రహ్మోత్సవం నాలుగావరోజు రాత్రి ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
సూర్యప్రభావాహనం
 

దీనికి సూర్యమండలవాహనం అని పేరు. తిరుమల మొదలయినచోట్ల జరిగే బ్రహ్మోత్సవాలలో దీనిని ఉపయోగిస్తారు.
సింహవాహనం
తిరుమల బ్రహ్మోత్సవం మూడవరోజు ఉదయం ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
హనుమద్వాహనం
అంతర్వేది నృసింహక్షేత్ర మహోత్సవంలో పంచముఖ ఆంజనేయవాహనం ఉపయోగించబడటం విశేషం.
హంసవాహనం
దీనికి నాణ్జివాహనం అనివ్యవహారం. మరాళాది పర్యాయపదాలతో ఈ వాహనాన్ని వ్యవహరిస్తారు. తిరుమల, కురుమూర్తి, మొదలయిన క్షేత్రాలలో జరిగే బ్రహ్మోత్సవాలలో రెండవరోజు ఈ వాహనం ఉపయోగించబడుతుంది.
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

యక్ష ప్రశ్నలు – జవాబులు

మహాభారత అరణ్య పర్వంలో పాండవులు అరణ్య వాసంలో ఉన్నప్పుడు ఒక బ్రాహ్మణుడు పాండవుల వద్దకు వచ్చి తర ఆరణి లేడికొమ్ములలో యిరుకుకొని పోయినదని దానిని తెచ్చి యివ్వవలసినదిగా ఆ బ్రాహ్మణుడు కోరగా ధర్మరాజు నల్గురు తమ్ములతో లేడిని పట్టుటకు బయలుదేరినారు. కొంతసేపటికి ఆ లేడీ మాయమైనది. వెతికి వెతికి అలసట చెంది మంచి నీరు తెమ్మని నకులుని పంపినారు. నకులుడు ఎంతకూ రాకుండుటచే సహదేవుని పంపారు. అదే విధంగా అర్జునుడు, భీముడు ఎవరు తిరిగిరాలేదు. చివరకు ధర్మరాజు బయలు దేరాడు. మంచినీటి కొలను ప్రక్కనే నలుగురు తమ్ములను చూసి, దు:ఖంతో భీతిల్లసాగాడు. అంతలో అదౄష్యవాణి పలికినది ధర్మనందనా నేను యక్షుడను. ఈ సరస్సు నా ఆదీనంలో ఉన్నది. నేనడిగే ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పకనే నీ తమ్ములు అహంభావంతో దాహం తీర్చుకోబోయి నందుననే ఈ గతి పట్టినది. నీవయిననూ, నా ప్రశ్నలకు సమాధానం చెప్పి నీ దాహం తీర్చుకో అన్నాడు యక్షుడు. సరే అన్నాడు ధర్మరాజు. ఆ ప్రశ్నలు ఇవే!!! ధర్మరాజును పరీక్షిచుటకు యమధర్మరాజు యక్షుడి రూపంలో 72 చిక్కు ప్రశ్నలు వాటికి ధర్మరాజు ఇచ్చిన జవాబులు.
1. సూర్యుణ్ణి ఉదయింప చేయువారు ఎవరు? (బ్రహ్మం)
2. సూర్యుని చుట్టూ తిరుగువారెవరు? (దేవతలు)
3. సూర్యుని అస్తమింపచేయునది ఏది? (ధర్మం)
4. సూర్యుడు దేని ఆధారంగా నిలచియున్నాడు? (సత్యం)
5. మానవుడు దేనివలన శ్రోత్రియుడగును? (వేదం)
6. దేనివలన మహత్తును పొందును? (తపస్సు)
7. మానవునికి సహయపడునది ఏది? (ధైర్యం)
8. మానవుడు దేనివలన బుద్ధిమంతుడగును? (పెద్దలను సేవించుటవలన)
9. మానవుడు మానవత్వముని ఎట్లు పొందును? (అధ్యయనము వలన)
10. మానవునికి సాధుత్వాలు ఎట్లు సంభవిస్తాయి? (తపస్సువలన సాధుభావము, శిష్టాచార భ్రష్టతవం వల్ల అసాధుభావము సంభవించును.)
11. మానవుడు మనుష్యుడెట్లు అవుతాడు? ( మౄత్యు భయమువలన)
12. జీవన్మౄతుడెవరు? (దేవతలకూ, అతిధులకూ పితౄసేవకాదులకు పెట్టకుండా తినువాడు)
13. భూమికంటె భారమైనది ఏది? (జనని)
14. ఆకాశంకంటే పొడవైనది ఏది? (తండ్రి)
15. గాలికంటె వేగమైనది ఏది? (మనస్సు)
16. మానవునికి సజ్జనత్వం ఎలావస్తుంది? ( ఇతరులు తనపట్ల ఏపని చేస్తే , ఏ మాట మాట్లాడితే తన మనస్సుకు బాధ కలుగుతుందో తాను ఇతరుల పట్ల కూడా ఆ మాటలు మాట్లాడకుండా ఎవడు ఉంటాడో అట్టి వానికి సజ్జనత్వం వస్తుంది)
17. తౄణం కంటె దట్టమైనది ఏది? (చింత)
18. నిద్రలో కూడా కన్ను మూయనిది ఏది? (చేప)
19. రాజ్యమేలేవాడు దైవత్వం ఎలా పొందుతాడు? ( అస్త్రవిద్యచే)
20. రాజ్యధినేతకు సజ్జనత్వం ఎలా కలుగుతుంది? ( యజ్ణ్జం చేయుటవలన)
21. జన్మించియు ప్రాణంలేనిది (గుడ్డు)
22. రూపం ఉన్నా హౄదయం లేనిదేది? (రాయి)
23. మానవుడికి దుర్జనత్వం ఎలా వస్తుంది? (శరణుజొచ్చిన వారిని రక్షించక పోవడంవలన)
24. ఎల్లప్పుడూ వేగం గలదేది? (నది)
25. రైతుకు ఏది ముఖ్యం? (వాన)
26. బాటసారికి, రోగికి, గౄహస్ధునకూ, చనిపోయిన వారికి బంధువులెవ్వరు? (సార్ధం, వైద్యుడు, శీలవతి అనుకూలవతి అయిన భార్య, సుకర్మ వరుసగా బంధువులు)
27. ధర్మానికి ఆధారమేది? (దయ దాక్షిణ్యం)
28. కీర్తికి ఆశ్రయమేది? (దానం)
29. దేవలోకానికి దారి ఏది? (సత్యం)
30. సుఖానికి ఆధారం ఏది? (శీలం)
31. మనిషికి దైవిక బంధువులెవరు? (భార్య/భర్త)
32. మనిషికి ఆత్మ ఎవరు? ( కూమారుడు)
33. మానవునకు జీవనాధారమేది? (మేఘం)
34. మనిషికి దేనివల్ల సంతసించును? (దానం)
35. లాభాల్లో గొప్పది ఏది? (ఆరోగ్యం)
36. సుఖాల్లో గొప్పది ఏది? (సంతోషం)
37. ధర్మాల్లో ఉత్తమమైనది ఏది? (అహింస)
38. దేనిని నిగ్రహిస్తే సంతోషం కలుగుతుంది? (మనస్సు)
39. ఎవరితో సంధి శిధిలమవదు? (సజ్జనులతో)
40. ఎల్లప్పుడూ తౄప్తిగా పడియుండునదేది? (యాగకర్మ)
41. లోకానికి దిక్కు ఎవరు? (సత్పురుషులు)
42. అన్నోదకాలు వేనియందు ఉద్భవిస్తాయి? (భూమి, ఆకాశములందు)
43. లోకాన్ని కప్పివున్నది ఏది? (అజ్ణ్జానం)
44. శ్రాద్ధవిధికి సమయమేది? (బ్రాహ్మణుడు వచ్చినప్పుడు)
45. మనిషి దేనిని విడచి స్ర్వజనాదరణీయుడు, శోకరహితుడు, ధనవంతుడు, సుఖవంతుడు అగును? ( వరుసగా గర్వం, క్రోధం, లోభం, తౄష్ణ వడచినచో)
46. తపస్సు అంటే ఏమిటి? ( తన వౄత్బికుల ధర్మం ఆచరించడం)
47. క్షమ అంటే ఏమిటి? ( ద్వంద్వాలు సహించడం)
48. సిగ్గు అంటే ఏమిటి? (చేయరాని పనులంటే జడవడం)
49. సర్వధనియనదగు వాడెవడౌ? ( ప్రియాప్రియాలను సుఖ దు:ఖాలను సమంగా ఎంచువాడు)
50. జ్ణ్జానం అంటే ఏమిటి? (మంచి చెడ్డల్ని గుర్తించ గలగడం)
51. దయ అంటే ఏమిటి? ( ప్రాణులన్నింటి సుఖము కోరడం)
52. అర్జవం అంటే ఏమిటి? ( సదా సమభావం కలిగి వుండడం)
53. సోమరితనం అంటే ఏమిటి? (ధర్మకార్యములు చేయకుండుట)
54. దు:ఖం అంటే ఏమిటి? ( అజ్ణ్జానం కలిగి ఉండటం)
55. ధైర్యం అంటే ఏమిటి? ( ఇంద్రియ నిగ్రహం)
56. స్నానం అంటే ఏమిటి? (మనస్సులో మాలిన్యం లేకుండా చేసుకోవడం)
57. దానం అంటే ఏమిటి? ( సమస్తప్రాణుల్ని రక్షించడం)
58. పండితుడెవరు? ( ధర్మం తెలిసినవాడు)
59. మూర్ఖుడెవడు? (ధర్మం తెలియక అడ్డంగావాదించేవాడు)
60. ఏది కాయం? ( సంసారానికి కారణమైంది)
61. అహంకారం అంటే ఏమిటి? ( అజ్ణ్జానం)
62. డంభం అంటే ఏమిటి? (తన గొప్పతానే చెప్పుకోవటం)
63. ధర్మం, అర్ధం, కామం ఎక్కడ కలియును? (తన భార్యలో, తన భర్తలో)
64. నరకం అనుభవించే వారెవరు? (ఆశపెట్టి దానం ఇవ్వనివాడు; వేదాల్నీ, ధర్మ శాస్త్రాల్నీ, దేవతల్నీ, పితౄదేవతల్నీ, ద్వేషించేవాడూ, దానం చెయ్యనివాడు)
65. బ్రాహ్మణత్వం ఇచ్చేది ఏది? (ప్రవర్తన మాత్రమే)
66. మంచిగా మాట్లాడేవాడికి ఏమి దొరుకుతుంది? (మైత్రి)
67. ఆలోచించి పనిచేసేవాడు ఏమవుతాడు? (అందరి ప్రశంసలుపొంది గొప్పవాడవుతాడు)
68. ఎక్కువమంది మిత్రులు వున్నవాడు ఏమవుతాడు? (సుఖపడతాడు)
69. ఎవడు సంతోషంగా ఉంటాడు? (అప్పులేనివాడు, తనకున్న దానిలో తిని తౄప్తి చెందేవాడు)
70. ఏది ఆశ్చర్యం? (ప్రాణులు ప్రతిరోజూ మరణిస్తూ ఉండడం చూస్తూ మనిషి తానే శాశ్వతంగా ఈ భూమి మీద ఉండి పోతాననుకోవడం)
71. లోకంలో అందరికన్న ధనవంతుడెవరు? (ప్రియయూ అప్రియమూ, సుఖమూ దు:ఖమూ మొదలైన వాటిని సమంగా చూసేవాడు)
72. స్ధితప్రజ్ణ్జుడని ఎవరిని ఆంటారు? (నిందాస్తుతులందూ, శీతోష్ణాదులందు, కలిమి లేములందూ, సుఖదు:ఖాదులందూ సముడై, లభించిన దానితో సంతౄప్తుడై అభిమాన్నని విడచి, అరిషడ్వర్గాలను జయించి స్ధిరబుద్దికలవాడై ఎవరైఅతే ఉంటాడో వానినే స్థితప్రజ్ణ్జుడంటారు)
No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest

గోమాత - సంరక్షణ

  నేటి కాలంలో మనము గమనించినట్లైతే గోవధ లేదా గోవును అకారణంగా శిక్షించడము మనము గమనిస్తూ ఉన్నాము. మన పీథాదిపతులు అందరూ కూడా గోవధను నిర్మూలించాలి అని, గోవును పూజించాలి అని, శిక్షించకూడదు అని పదే పదే వారి పాదయాత్రలలో చెబుతూనే ఉన్నారు. మన వేదాలు, మన స్మృతులు కూడా ఘోషిస్తున్నాయి. దీనికి ప్రమాణము ఏదైనా ఉందా? అంటే (మనము సంశయాత్ములము) ప్రతీదానికి మనము ఏదైనా ప్రమాణము చూపిస్తేనే గాని, దాన్ని నిరూపిస్తేనే గాని నమ్మలేనటువంటి స్థితికి వచ్చాము.
వసిన్యాది దేవతలు లలితాసహస్రనామ స్తోత్రం చేసేటప్పుడు అమ్మవారిని గోమాత అని సంబోధించారు. అందుకు ఆ జగన్మాత అంగీకరించింది కూడా. మాత అంటే ముఖ్యంగా రెండు లక్షణాలను కలిగి ఉండాలి. ఒకటి, తన గర్భమునందు బిడ్డను మోసి దానికి జన్మనిచ్చేదిగా అయిఉండాలి. రెండు, పుట్టినటువంటి బిడ్డకు స్తన్యమిచ్చి ఆ బిడ్డను పోషించేది అయిఉండాలి. ఈ రెండు లక్షణాలు మన గోమాతకు ఉన్నాయి. ఇంకా ఆలోచిస్తే కన్న తల్లి తన పిల్లల కొరకే కొంత ఆహారపదార్ధాలను వండి పిల్లలను పోషిస్తుంది. కాని, గోమాత అలా కాదు. తన పిల్లల కొరకే కాకుండా మన అందరి కొరకూ కూడా పాలను ఉత్పత్తి చేస్తుంది. వసిన్యాది దేవతలు, ఆవు, జంతువుల కోవకు వచ్చినప్పటికీ గోమాతగా సంబోధించారు.
గోవు చతుర్ముఖ బ్రహ్మగారి సృష్టిలోనిది కాదు. వసువులు 365 రోజులపాటు సత్రయాగం చేశాయి. ఆ యాగంలోనుండి ఉద్భవించినటువంటిది గోవు, మరియు ఎద్దు. మామూలుగా మనము ఏ వస్తువునైనా ఎవరికైనా దానం చేశాము అంటే దానము చేసిన వారి ఖాతాలో ఆ ఒక్క వస్తువును దానం చేసినట్లుగా వేస్తారు. కాని, గోదానం అలా కాదు. ఎవరైతే సక్రమంగా సంపాదించిన డబ్బుతో సశాస్త్రీయంగా గోదానము చేస్తారో వారు వేయి గోవులను దానం చేసినట్లుగా వారి ఖాతాలో పడిపోతుంది. మరి పుచ్చుకున్నవారు కూడా వేయి గోవులను దానం పుచ్చుకున్నట్లు వారి ఖాతాలో పడుతుంది. గోదానం పుచ్చుకున్నటువంటి వారు దానం పుచ్చుకున్న వెంటనే ఆ ప్రదేశం నుండి కొంత ప్రక్కకి వెళ్లి ఒక మంత్రం చదువుకోవాలి. అలా చదువుకోవడం వలన అతను ఒక గోవును దానం పుచ్చుకున్నట్లుగా అతని ఖాతాలో పడుతుంది. గోదానం చేయడం వల్ల దానం చేసినటువంటి వారే కాక వారి వంశములోని ముందు పది తరాలవారు ఏదైనా పాపం చేసి ఉన్నప్పటికీ వారి వంశంలో ఒక్కరు గోదానం చేయడం వల్ల (సశాస్త్రీయంగా) వారు పుణ్యలోకాలలోకి పంపబడతారు.
సామాన్యంగా మనిషి తన దగ్గిర ఉన్న ఏ వస్తువును తీసుకెళ్ళినా బాధపడడు, ఒక వేళ బాధపడినా వాటిని తిరిగి సంపాదించుకోవచ్చు, కానీ, అమ్మ అనే దాన్ని తీసుకొని వెళితే మటుకు చాలా బాధ పడతాడు. ఎందుకంటే అమ్మంత ప్రేమగా చూసేవారు కాని, మన ఉన్నతిని చూసి ఆనందించేవారు కాని, ఇంకొకరు ఉండరు. ముఖ్యంగా పండుగలప్పుడు, పుట్టినరోజునాడు, అమ్మ గుర్తుకురాని వాడు ఉండడు. అలా గుర్తుకు వచ్చినప్పుడు అమ్మ లేదు అని బాధపడనఖ్ఖర్లేదు. మన అమ్మే గోమాతగా భూమిమీద నడయాడుతోంది. అందుకని ఆ రోజు గోవులు ఉండే ప్రదేశానికి వెళ్లి ఆవుయొక్క వేనుకతట్టుకి నమస్కరించి, దానికి ఒక గడ్డిపోచ పెట్టి, ఆ ఆవుపాలతో పాయసం చేసుకుని తాగితే అమ్మ యొక్క ఆశీర్వాదము మనకు సంపూర్ణంగా లభించినట్లే. ఎందుకంటే ఆ జగన్మాతే కొన్ని సందర్భాలలో ఇలా చెప్పింది. జన్మనిచ్చింది జనకమాత. భూమి మీద ఉంటాము కాబట్టి భూమాత. ఐశ్వర్యానిచ్చేది శ్రీమాత. మన శరీరాన్ని పోషించేది గోమాత. ఒకవేళ జనకమాతను నేను తీసుకుని వెళ్ళిపోయాను అని నా బిడ్డడు (ఆవిడ జగన్మాత కదా) అడిగితే నేను ఏమి సమాధానం చెప్పాలి. అందుకే నేను ఆ బిడ్డడికి తల్లిగా ఈ నాలుగు రూపాలలో ఉంటాను అని ఆ జగన్మాతే చెప్పింది. అంటే దీన్ని బట్టి ఆ గోమాత యొక్క వైశిష్ట్యం మనకు గోచరమవుతోంది. మన కళ్ళ ఎదుట నడయాడుతున్నటువంటి అమ్మవారియోక్క రూపమే ఈ గోమాత.
మనం సామాన్యంగా గేదె పాలు తాగినట్టైతే ఆ పాలు రజోగుణాన్ని పెంచే విధంగా ఉంటాయి. అలాగే ఆ పాలు త్వరగా జీర్ణమవ్వవు. కాని ఆవు పాలు అలా కాదు. అవి చాలా తేలికగా జీర్ణమవుతాయి. తల్లి లేనటువంటి పిల్లలకి కూడా మంచి ఆహారంగా (తల్లి పాల లాగ) రోగులకి, వృద్ధులకు కూడా తేలికగా జీర్ణమవుతాయి. సన్యాసులు కూడా నిరభ్యంతరంగా తీసుకోగలిగిన పౌష్టిక ఆహారం ఆవు పాలు. దీన్ని బట్టి ఈ పాల యొక్క విశిష్టత మనకి అర్ధమవుతోంది.
మనం ఏదైనా భగవదారాధన చేస్తూ ఉంటే ఆ భగవంతునికి పుష్పాలతో అభిషేకం చేసేటప్పుడు చాలా శ్రద్ధగా, భక్తితో, మనస్ఫూర్తిగా సమర్పిస్తేనే ఆ పుష్పాలను ఆ భగవంతుడు స్వీకరిస్తాడు. కాని, ఆవుకి చక్కగా పూజ చేసి ఒక పుష్పాన్ని ఎలా సమర్పించినప్పటికీ, అది భగవంతునికి అందుతుంది. ఎందుకంటే ఆవుయొక్క శరీరంలో 33 కోట్ల మంది దేవతలు ఆవాహనై ఉంటారు. మనం సౌచంతో ఉన్నామా (స్నానము), చెప్పులేసుకుని ఉన్నామా అన్న సంశయమేమి ఉండనఖ్ఖర్లేదు. ఇలా సమర్పించినప్పటికీ ఆ భగవన్మూర్తిని ఆరాధించినట్లే. ఆవుకి ఒక గడ్డిపరక పెడితే అది స్నానం చేసిందా, మనం స్నానం చేశామా, అన్న నియమము ఏమీ లేదు. ఎలా పెట్టినప్పటికీ మనం చక్కగా సశాస్త్రీయంగా ముక్కోటి దేవతలకి మహా నివేదన నిప్పులు కడిగే మడితో పెట్టినట్లు. అంటే ఆవుని పూజించడం ఎంత శ్రేష్టమో ఆలోచించండి.
మనం చేసినటువంటి పాపాలు కొంచమైన తోలగాలంటే దేవాలయానికి వెళ్లి అక్కడ పుష్కరిణిలో స్నానం చెయ్యాలి. గర్భాలయంలో ఉన్న స్వామికి నమస్కరించాలి. మనకు ప్రత్యక్షంగా కనపడుతున్నటువంటి పుష్కరిణి గోవుయోక్క మూత్రం. గోమూత్రాన్ని మనం శిరస్సు మీద చల్లుకుంటే సమస్తమైనటువంటి పుణ్య నదుల్లో స్నానం చేసినట్లే. పిపీలకాది పర్యన్తంలో సమస్త జీవులు విసర్జించేటటువంటి మలం దుర్గంధభూయిష్టంగా ఉండి వ్యాధికారక క్రిములను వ్యాపింపచేసేవిగా ఉంటాయి. కాని, ఆవు యొక్క పేడ మాత్రము సుగంధభరితంగా ఉంటుంది. వ్యాధికారక క్రిములను అరికట్టేవిగా ఉంటుంది. అంతే కాక, ఎంతో పవిత్రమైన విభూతి భస్మను దీని నుండే తయారు చేస్తాము. ఆవుయొక్క పేడను చిన్న చిన్న పిడకలుగా చేసి అవి ఎండిన తరువాత వాటిని మంత్రయుక్తంగా కాల్చి విభూతిని తాయారు చేస్తాము. ఈ ఆవు పిడకలను యజ్ఞ, యాగాది క్రతువులయందు ఉపయోగిస్తాము. మనం చేసినటువంటి పాపాలు మరీ ఎక్కువైపోతే అవి మన దేహము లోని ఎముకలకు మరియు కండరాలకు కూడా పట్టుకుంటాయి. అందుకనే పెద్ద పెద్ద క్రతువులు నిర్వహించేటప్పుడు పంచగవ్యప్రాసన అని చేస్తాము. ఈ పంచగవ్యప్రాసన చేత మన దేహంలో అంటుకున్నటువంటి పాపాలన్నీ కూడా నిప్పు మీద నీళ్ళు చల్లితే నిప్పు ఎలా ఆరిపోతుందో మన పాపాలన్నీ కూడా పటాపంచలైపోతాయి. పంచగవ్యాలనగా ఆవు పాలు, ఆవు పేడ, ఆవు పెరుగు, ఆవు మూత్రము, ఆవు నెయ్యి. ఈ అయిదు కూడా ఆవు నుంచే వస్తాయి. ఆవుకి ఇంత మహత్తర శక్తి ఉంది.
ఆవు శరీరంతో ఉన్నప్పుడు ఎన్ని రకాలుగా ఉపయోగపడుతుందో తనకు తానుగా శరీరాన్ని విడిచిపెట్టిన తరువాత కూడా అంతే ఉపయోగపడుతుంది. ఎలా అంటే ఆవు యొక్క చర్మాన్ని, ఢమరుకంగా వాడుతాము. దేవాలయాల్లో ఉపయోగిస్తాము. అలాగే ఆవు యొక్క కొమ్ముకు ఒక చివర రంధ్రం చేసి పైన బంగారు తొడుగు పెట్టి రుద్రాద్యయంలో చమకంతో శివునికి అభిషేకం చేసేటప్పుడు అభిషేక ద్రవ్యాలను ఈ కొమ్ముయోక్క రంధ్రం ద్వారా శివుని మీద పడేటట్లు అభిషేకం చేస్తే శివుడు ప్రీతిపాత్రుడవుతాడు. లింగరూపంలో ఉన్న శివునికి మాత్రమే ఇలా అభిషేకం చెయ్యాలి. అలాగే ఆవు ప్రతి రోజు కూడా తాను తీసుకున్న ఆహారంలోనుండి చిన్న బిందువంత గోరోచకాన్ని తయారుచేసి తన శరీరంలో నిలువ చేస్తూ ఉంటుంది. అది తనకు తాను శరీరాన్ని వదిలిన తర్వాత దాని శరీరంలోని గోరోచకాన్ని గుర్తించి వెలికి తీసి గర్భాలయంలో దానిని వెలిగిస్తే చక్కటి సువాసనను అది వెదజల్లుతుంది. ఆవు చనిపోయిన తరువాత కూడా ఇన్ని రకాలుగా ఆవు భగవంతునికి సేవ చేసుకుంటున్నది.
మనము కావాలని ఆవుని చంపితే కన్న తల్లిని చంపి ఆ మాంసాన్ని వండుకుని తిన్నంత మహా పాపం. మనది కర్మ భూమి. మనది ఆర్ష్య ధర్మం. మనది వేద భూమి. వేదాలుకూడా ఏమి చెప్పాయంటే మొదలు గోవులను భద్రంగా చూడాలి. తరువాతే బ్రాహ్మణులను అని స్మృతులు మాట్లాడాయి. దీన్నిబట్టి గోవుయోక్క విశిష్ట స్థానం తెలుస్తోంది.
మన పురాణాలను పరిశీలించినప్పటికి ఇక్ష్వాకు వంశంలోని దిలీప మహారాజుకు సంతానం లేకపోతే కామధేనువు యొక్క సంతానమైన శబళని పూజించి సంతానాన్ని పొందారు. అతని పేరు రఘుమహారాజు. రఘుమహారాజు కీర్తివలన ఇక్ష్వాకు వంశము రఘువంశముగా కీర్తి గాంచింది. అలాగే విశ్వామిత్రుడు మహారాజుగా ఉన్న కాలంలో కామధేనువును వసిష్ఠ మహర్షి దగ్గిర చూసి, దాన్ని పొందాలని బ్రహ్మర్షిగా పూజ్య గురువులయ్యారు. ఇలా పురాణాలలోనే కాకుండా మన కలియుగ ప్రత్యక్షదైవమైన శ్రీ వేంకటేశ్వరస్వామి తనకి సుప్రభాతసేవ అనంతరం ఇచ్చే నైవేద్యం ఆవుపాలే. ఆయన మనకి నేర్పుతున్నది కూడా గోసంరక్షణే. అనాది కాలంగా గోసంరక్షణకే ప్రాముఖ్యత ఇచ్చారని మనకి అర్ధమవుతోంది.
ఇన్ని రకాలుగా విశిష్ట లక్షణాలు కలిగిన గోవును అకారణంగా హింసించడం, దాన్ని కొట్టడం, చంపడం మహా పాపం. చేతనైతే ఒక గడ్డిపరక తినిపించడం, పితృదేవతలు తరించాలంటే వారి పేరు మీద దేవాలయాలకి అనుసంధానమై ఉన్న గోశాలలలో ఆవు గంగడోలు దురద పుడితే గోక్కొవడానికి ఒక గరకురాయి పెట్టిస్తే, మహా పుణ్యం. మీరు ఒక్కసారి ఆవు యొక్క గంగడోలును నిమిరినట్టైతే చక్కటి సువాసన వస్తుంది. కాబట్టి మనం నేర్చుకోవలసినది ఏమిటంటే గోరక్షణ, గోసంరక్షణ, గోపోషణ ప్రతి ఒక్కరి బాద్యత మరియు కర్తవ్యం. దానిని కనక మనం విస్మరిస్తే కన్న తల్లిని విస్మరించినట్లే.
లోకాసమస్తా సుఖినో భవంతు.
గోమాత - సంరక్షణ

నేటి కాలంలో మనము గమనించినట్లైతే గోవధ లేదా గోవును అకారణంగా శిక్షించడము మనము గమనిస్తూ ఉన్నాము. మన పీథాదిపతులు అందరూ కూడా గోవధను నిర్మూలించాలి అని, గోవును పూజించాలి అని, శిక్షించకూడదు అని పదే పదే వారి పాదయాత్రలలో చెబుతూనే ఉన్నారు. మన వేదాలు, మన స్మృతులు కూడా ఘోషిస్తున్నాయి. దీనికి ప్రమాణము ఏదైనా ఉందా? అంటే (మనము సంశయాత్ములము) ప్రతీదానికి మనము ఏదైనా ప్రమాణము చూపిస్తేనే గాని, దాన్ని నిరూపిస్తేనే గాని నమ్మలేనటువంటి స్థితికి వచ్చాము.
వసిన్యాది దేవతలు లలితాసహస్రనామ స్తోత్రం చేసేటప్పుడు అమ్మవారిని గోమాత అని సంబోధించారు. అందుకు ఆ జగన్మాత అంగీకరించింది కూడా. మాత అంటే ముఖ్యంగా రెండు లక్షణాలను కలిగి ఉండాలి. ఒకటి, తన గర్భమునందు బిడ్డను మోసి దానికి జన్మనిచ్చేదిగా అయిఉండాలి. రెండు, పుట్టినటువంటి బిడ్డకు స్తన్యమిచ్చి ఆ బిడ్డను పోషించేది అయిఉండాలి. ఈ రెండు లక్షణాలు మన గోమాతకు ఉన్నాయి. ఇంకా ఆలోచిస్తే కన్న తల్లి తన పిల్లల కొరకే కొంత ఆహారపదార్ధాలను వండి పిల్లలను పోషిస్తుంది. కాని, గోమాత అలా కాదు. తన పిల్లల కొరకే కాకుండా మన అందరి కొరకూ కూడా పాలను ఉత్పత్తి చేస్తుంది. వసిన్యాది దేవతలు, ఆవు, జంతువుల కోవకు వచ్చినప్పటికీ గోమాతగా సంబోధించారు.
గోవు చతుర్ముఖ బ్రహ్మగారి సృష్టిలోనిది కాదు. వసువులు 365 రోజులపాటు సత్రయాగం చేశాయి. ఆ యాగంలోనుండి ఉద్భవించినటువంటిది గోవు, మరియు ఎద్దు. మామూలుగా మనము ఏ వస్తువునైనా ఎవరికైనా దానం చేశాము అంటే దానము చేసిన వారి ఖాతాలో ఆ ఒక్క వస్తువును దానం చేసినట్లుగా వేస్తారు. కాని, గోదానం అలా కాదు. ఎవరైతే సక్రమంగా సంపాదించిన డబ్బుతో సశాస్త్రీయంగా గోదానము చేస్తారో వారు వేయి గోవులను దానం చేసినట్లుగా వారి ఖాతాలో పడిపోతుంది. మరి పుచ్చుకున్నవారు కూడా వేయి గోవులను దానం పుచ్చుకున్నట్లు వారి ఖాతాలో పడుతుంది. గోదానం పుచ్చుకున్నటువంటి వారు దానం పుచ్చుకున్న వెంటనే ఆ ప్రదేశం నుండి కొంత ప్రక్కకి వెళ్లి ఒక మంత్రం చదువుకోవాలి. అలా చదువుకోవడం వలన అతను ఒక గోవును దానం పుచ్చుకున్నట్లుగా అతని ఖాతాలో పడుతుంది. గోదానం చేయడం వల్ల దానం చేసినటువంటి వారే కాక వారి వంశములోని ముందు పది తరాలవారు ఏదైనా పాపం చేసి ఉన్నప్పటికీ వారి వంశంలో ఒక్కరు గోదానం చేయడం వల్ల (సశాస్త్రీయంగా) వారు పుణ్యలోకాలలోకి పంపబడతారు.
సామాన్యంగా మనిషి తన దగ్గిర ఉన్న ఏ వస్తువును తీసుకెళ్ళినా బాధపడడు, ఒక వేళ బాధపడినా వాటిని తిరిగి సంపాదించుకోవచ్చు, కానీ, అమ్మ అనే దాన్ని తీసుకొని వెళితే మటుకు చాలా బాధ పడతాడు. ఎందుకంటే అమ్మంత ప్రేమగా చూసేవారు కాని, మన ఉన్నతిని చూసి ఆనందించేవారు కాని, ఇంకొకరు ఉండరు. ముఖ్యంగా పండుగలప్పుడు, పుట్టినరోజునాడు, అమ్మ గుర్తుకురాని వాడు ఉండడు. అలా గుర్తుకు వచ్చినప్పుడు అమ్మ లేదు అని బాధపడనఖ్ఖర్లేదు. మన అమ్మే గోమాతగా భూమిమీద నడయాడుతోంది. అందుకని ఆ రోజు గోవులు ఉండే ప్రదేశానికి వెళ్లి ఆవుయొక్క వేనుకతట్టుకి నమస్కరించి, దానికి ఒక గడ్డిపోచ పెట్టి, ఆ ఆవుపాలతో పాయసం చేసుకుని తాగితే అమ్మ యొక్క ఆశీర్వాదము మనకు సంపూర్ణంగా లభించినట్లే. ఎందుకంటే ఆ జగన్మాతే కొన్ని సందర్భాలలో ఇలా చెప్పింది. జన్మనిచ్చింది జనకమాత. భూమి మీద ఉంటాము కాబట్టి భూమాత. ఐశ్వర్యానిచ్చేది శ్రీమాత. మన శరీరాన్ని పోషించేది గోమాత. ఒకవేళ జనకమాతను నేను తీసుకుని వెళ్ళిపోయాను అని నా బిడ్డడు (ఆవిడ జగన్మాత కదా) అడిగితే నేను ఏమి సమాధానం చెప్పాలి. అందుకే నేను ఆ బిడ్డడికి తల్లిగా ఈ నాలుగు రూపాలలో ఉంటాను అని ఆ జగన్మాతే చెప్పింది. అంటే దీన్ని బట్టి ఆ గోమాత యొక్క వైశిష్ట్యం మనకు గోచరమవుతోంది. మన కళ్ళ ఎదుట నడయాడుతున్నటువంటి అమ్మవారియోక్క రూపమే ఈ గోమాత.
మనం సామాన్యంగా గేదె పాలు తాగినట్టైతే ఆ పాలు రజోగుణాన్ని పెంచే విధంగా ఉంటాయి. అలాగే ఆ పాలు త్వరగా జీర్ణమవ్వవు. కాని ఆవు పాలు అలా కాదు. అవి చాలా తేలికగా జీర్ణమవుతాయి. తల్లి లేనటువంటి పిల్లలకి కూడా మంచి ఆహారంగా (తల్లి పాల లాగ) రోగులకి, వృద్ధులకు కూడా తేలికగా జీర్ణమవుతాయి. సన్యాసులు కూడా నిరభ్యంతరంగా తీసుకోగలిగిన పౌష్టిక ఆహారం ఆవు పాలు. దీన్ని బట్టి ఈ పాల యొక్క విశిష్టత మనకి అర్ధమవుతోంది.
మనం ఏదైనా భగవదారాధన చేస్తూ ఉంటే ఆ భగవంతునికి పుష్పాలతో అభిషేకం చేసేటప్పుడు చాలా శ్రద్ధగా, భక్తితో, మనస్ఫూర్తిగా సమర్పిస్తేనే ఆ పుష్పాలను ఆ భగవంతుడు స్వీకరిస్తాడు. కాని, ఆవుకి చక్కగా పూజ చేసి ఒక పుష్పాన్ని ఎలా సమర్పించినప్పటికీ, అది భగవంతునికి అందుతుంది. ఎందుకంటే ఆవుయొక్క శరీరంలో 33 కోట్ల మంది దేవతలు ఆవాహనై ఉంటారు. మనం సౌచంతో ఉన్నామా (స్నానము), చెప్పులేసుకుని ఉన్నామా అన్న సంశయమేమి ఉండనఖ్ఖర్లేదు. ఇలా సమర్పించినప్పటికీ ఆ భగవన్మూర్తిని ఆరాధించినట్లే. ఆవుకి ఒక గడ్డిపరక పెడితే అది స్నానం చేసిందా, మనం స్నానం చేశామా, అన్న నియమము ఏమీ లేదు. ఎలా పెట్టినప్పటికీ మనం చక్కగా సశాస్త్రీయంగా ముక్కోటి దేవతలకి మహా నివేదన నిప్పులు కడిగే మడితో పెట్టినట్లు. అంటే ఆవుని పూజించడం ఎంత శ్రేష్టమో ఆలోచించండి.
మనం చేసినటువంటి పాపాలు కొంచమైన తోలగాలంటే దేవాలయానికి వెళ్లి అక్కడ పుష్కరిణిలో స్నానం చెయ్యాలి. గర్భాలయంలో ఉన్న స్వామికి నమస్కరించాలి. మనకు ప్రత్యక్షంగా కనపడుతున్నటువంటి పుష్కరిణి గోవుయోక్క మూత్రం. గోమూత్రాన్ని మనం శిరస్సు మీద చల్లుకుంటే సమస్తమైనటువంటి పుణ్య నదుల్లో స్నానం చేసినట్లే. పిపీలకాది పర్యన్తంలో సమస్త జీవులు విసర్జించేటటువంటి మలం దుర్గంధభూయిష్టంగా ఉండి వ్యాధికారక క్రిములను వ్యాపింపచేసేవిగా ఉంటాయి. కాని, ఆవు యొక్క పేడ మాత్రము సుగంధభరితంగా ఉంటుంది. వ్యాధికారక క్రిములను అరికట్టేవిగా ఉంటుంది. అంతే కాక, ఎంతో పవిత్రమైన విభూతి భస్మను దీని నుండే తయారు చేస్తాము. ఆవుయొక్క పేడను చిన్న చిన్న పిడకలుగా చేసి అవి ఎండిన తరువాత వాటిని మంత్రయుక్తంగా కాల్చి విభూతిని తాయారు చేస్తాము. ఈ ఆవు పిడకలను యజ్ఞ, యాగాది క్రతువులయందు ఉపయోగిస్తాము. మనం చేసినటువంటి పాపాలు మరీ ఎక్కువైపోతే అవి మన దేహము లోని ఎముకలకు మరియు కండరాలకు కూడా పట్టుకుంటాయి. అందుకనే పెద్ద పెద్ద క్రతువులు నిర్వహించేటప్పుడు పంచగవ్యప్రాసన అని చేస్తాము. ఈ పంచగవ్యప్రాసన చేత మన దేహంలో అంటుకున్నటువంటి పాపాలన్నీ కూడా నిప్పు మీద నీళ్ళు చల్లితే నిప్పు ఎలా ఆరిపోతుందో మన పాపాలన్నీ కూడా పటాపంచలైపోతాయి. పంచగవ్యాలనగా ఆవు పాలు, ఆవు పేడ, ఆవు పెరుగు, ఆవు మూత్రము, ఆవు నెయ్యి. ఈ అయిదు కూడా ఆవు నుంచే వస్తాయి. ఆవుకి ఇంత మహత్తర శక్తి ఉంది.
ఆవు శరీరంతో ఉన్నప్పుడు ఎన్ని రకాలుగా ఉపయోగపడుతుందో తనకు తానుగా శరీరాన్ని విడిచిపెట్టిన తరువాత కూడా అంతే ఉపయోగపడుతుంది. ఎలా అంటే ఆవు యొక్క చర్మాన్ని, ఢమరుకంగా వాడుతాము. దేవాలయాల్లో ఉపయోగిస్తాము. అలాగే ఆవు యొక్క కొమ్ముకు ఒక చివర రంధ్రం చేసి పైన బంగారు తొడుగు పెట్టి రుద్రాద్యయంలో చమకంతో శివునికి అభిషేకం చేసేటప్పుడు అభిషేక ద్రవ్యాలను ఈ కొమ్ముయోక్క రంధ్రం ద్వారా శివుని మీద పడేటట్లు అభిషేకం చేస్తే శివుడు ప్రీతిపాత్రుడవుతాడు. లింగరూపంలో ఉన్న శివునికి మాత్రమే ఇలా అభిషేకం చెయ్యాలి. అలాగే ఆవు ప్రతి రోజు కూడా తాను తీసుకున్న ఆహారంలోనుండి చిన్న బిందువంత గోరోచకాన్ని తయారుచేసి తన శరీరంలో నిలువ చేస్తూ ఉంటుంది. అది తనకు తాను శరీరాన్ని వదిలిన తర్వాత దాని శరీరంలోని గోరోచకాన్ని గుర్తించి వెలికి తీసి గర్భాలయంలో దానిని వెలిగిస్తే చక్కటి సువాసనను అది వెదజల్లుతుంది. ఆవు చనిపోయిన తరువాత కూడా ఇన్ని రకాలుగా ఆవు భగవంతునికి సేవ చేసుకుంటున్నది.
మనము కావాలని ఆవుని చంపితే కన్న తల్లిని చంపి ఆ మాంసాన్ని వండుకుని తిన్నంత మహా పాపం. మనది కర్మ భూమి. మనది ఆర్ష్య ధర్మం. మనది వేద భూమి. వేదాలుకూడా ఏమి చెప్పాయంటే మొదలు గోవులను భద్రంగా చూడాలి. తరువాతే బ్రాహ్మణులను అని స్మృతులు మాట్లాడాయి. దీన్నిబట్టి గోవుయోక్క విశిష్ట స్థానం తెలుస్తోంది.
మన పురాణాలను పరిశీలించినప్పటికి ఇక్ష్వాకు వంశంలోని దిలీప మహారాజుకు సంతానం లేకపోతే కామధేనువు యొక్క సంతానమైన శబళని పూజించి సంతానాన్ని పొందారు. అతని పేరు రఘుమహారాజు. రఘుమహారాజు కీర్తివలన ఇక్ష్వాకు వంశము రఘువంశముగా కీర్తి గాంచింది. అలాగే విశ్వామిత్రుడు మహారాజుగా ఉన్న కాలంలో కామధేనువును వసిష్ఠ మహర్షి దగ్గిర చూసి, దాన్ని పొందాలని బ్రహ్మర్షిగా పూజ్య గురువులయ్యారు. ఇలా పురాణాలలోనే కాకుండా మన కలియుగ ప్రత్యక్షదైవమైన శ్రీ వేంకటేశ్వరస్వామి తనకి సుప్రభాతసేవ అనంతరం ఇచ్చే నైవేద్యం ఆవుపాలే. ఆయన మనకి నేర్పుతున్నది కూడా గోసంరక్షణే. అనాది కాలంగా గోసంరక్షణకే ప్రాముఖ్యత ఇచ్చారని మనకి అర్ధమవుతోంది.
ఇన్ని రకాలుగా విశిష్ట లక్షణాలు కలిగిన గోవును అకారణంగా హింసించడం, దాన్ని కొట్టడం, చంపడం మహా పాపం. చేతనైతే ఒక గడ్డిపరక తినిపించడం, పితృదేవతలు తరించాలంటే వారి పేరు మీద దేవాలయాలకి అనుసంధానమై ఉన్న గోశాలలలో ఆవు గంగడోలు దురద పుడితే గోక్కొవడానికి ఒక గరకురాయి పెట్టిస్తే, మహా పుణ్యం. మీరు ఒక్కసారి ఆవు యొక్క గంగడోలును నిమిరినట్టైతే చక్కటి సువాసన వస్తుంది. కాబట్టి మనం నేర్చుకోవలసినది ఏమిటంటే గోరక్షణ, గోసంరక్షణ, గోపోషణ ప్రతి ఒక్కరి బాద్యత మరియు కర్తవ్యం. దానిని కనక మనం విస్మరిస్తే కన్న తల్లిని విస్మరించినట్లే.
లోకాసమస్తా సుఖినో భవంతు.

No comments:
Email ThisBlogThis!Share to XShare to FacebookShare to Pinterest
Newer Posts Older Posts Home
Subscribe to: Posts (Atom)

Translate

Brahmasri Chaganti Koteswara Rao (Telugu: చాగంటి కోటేశ్వరరావు) is a scholar-speaker on the Sanatana Dharma. Born to Chaganti Sundara Siva Rao and Suseelamma, he married Subramanyeswari with whom he has two children. He works for the Food Corporation of India, Kakinada but also gives spiritual discourses. His discourses are regularly telecast in TV channels like Bhakti TV and SVBC.So many private channels are starting to telecast the videos of him. The cause is,the speech lovers of Koteswara Rao garu are increasing enormously. Most of the students are being enlightened by his pravachanams(spiritual discourses).

Sri Brahmasri Chaganti garu is widely known to be speaking at the spiritual discourses without seeking any fee or remuneration or compensation. The audience of followers are also not being charged any admission or ticket fees at the spiritual discourses currently. He has accomplished great number of followers without establishing any formal organization or foundation nor any official vision to propgate his spritiual activities.

The steady rise of audience at the spiritual discourses and of Internet followers can be attributed to the fact that, after great and intense study of the Hindu epics in Sanskrit language, Sri Brahmasri Chaganti garu is undertaking the spiritual discourses in formal Telugu language and rendering the discourse in diction which is easy to understand and appreciated by general audience.

Spiritual Discourses and Felicitations

Sri Chaganti Koteswara Rao Garu is a salient reader of puranas and has great reminiscence along with unparalleled oratory skills. He started giving pravachan on puranas extempore and has had a unique perspective and command on various Puranas, epics like Srimad Ramayanam and Srimad Bhagavatham; as well as devotional hymns like Soundarya Lahari and Lalitha Sahasranama. He has delivered discourses for 42 days continuously at Guntur on Sampoorna Ramayanam during 2009, Srimad Bhagavatham for 42 days during 2006, Shiva Maha Puranam for 30 days in Telugu interspersing it with little English. He also spoke in a lot of educational institutions giving the true meaning of knowledge to students. The followers are also increasing in Facebook. So many events of spiritual and inspirational speeches are conducting by Guruvu(master) garu(a title to elders).

With a deep love for humanity and devotion, Koteswara Rao has spoken with elan on a variety of topics, including:

  • Sampoorna Ramayanam
  • Shiva Maha Puranam
  • Shiva Tattwam
  • Sri Kalahasteeswara Shatakam
  • Bhagavatam
  • Andhra Mahabharatamu
  • Lalita Sahasranamam
  • Sri Guru Charithamulu
  • Sri Mata Vaibhavam

Chaganti Koteswara Rao has been felicitated with titles like Upanyasa Chakravarthi, Särada Gnana Putra, Pravachana Chakravarthi etc. Recently, a group of his admirers started a Web site (http://www.brahmasri.com) & (http://www.srichaganti.net/Default.aspx) to make his lectures reach all the enthusiasts about Hindu culture and tradition. There is an iPhone APP called "SriChaganti" for all the users to reach the discourses easily on phones.

Blog Archive

  • ►  2016 (15)
    • ►  February (15)
  • ▼  2015 (305)
    • ►  December (6)
    • ►  August (2)
    • ►  July (11)
    • ►  April (15)
    • ►  March (107)
    • ►  February (65)
    • ▼  January (99)
      • భీష్మ ఏకాదశి .
      • విష్ణు సహస్రనామ స్తోత్రము
      • మాఘపురాణం -9వ అధ్యాయము పుష్కరుని వృత్తాంతము
      • భీష్మ ఏకాదశి , (జనవరి 30, 2015, శుక్రవారం)
      • విష్ణువు వేయి నామములు- 1-410
      • సూర్యమండల స్తోత్రం
      • అంతర్వేది స్థల పురాణం
      • అంతర్వేది తిరునాళ్ళు (జనవరి 30, 2015, శుక్రవారం)
      • ఇంటిలో శుభం కలిగించే వస్తువులు
      • శ్రీ వైష్ణవాలయాలలో ఉత్సవమూర్తులు
      • యక్ష ప్రశ్నలు – జవాబులు
      • గోమాత - సంరక్షణ
      • భీష్మాష్టమి
      • మహాభారతంలో శంతన మహారాజు పుత్రుడు భీష్ముడు
      • భాస్కరారాధనమున ఎట్టి రోగాములైన పటాపంచలై ఆరోగ్యము ప...
      • మాఘపురాణం - 8వ అధ్యాయము యమలోక విశేషములు
      • శ్రీపంచమి
      • పునర్వసు నక్షత్రంలొ, కర్కాటక లగ్నంలొ రామచంద్రమూర్త...
      • విశ్వామిత్రుడి వెనకాల రామలక్ష్మణులు వెళుతున్నారని ...
      • మాఘ పురాణం - 4వ అధ్యాయము కుత్సురుని వృత్తాంతము:
      • మాఘపురాణం - అయిదవ అధ్యాయం మృగ శృంగుని చరిత్ర
      • మాఘపురాణం - 6వ అధ్యాయం సుశీల చరిత్ర
      • మాఘపురాణం - ఏడవ అధ్యాయం - మృగ శృంగుడు యముని గూర్చి...
      • జ్వాలాముఖి శ్రీ వైష్ణవి దేవి !
      • పురాణమంటే అర్థమేమిటి?
      • వైభవంగా శృంగేరి జగద్గురు శంకరచార్య పీఠం ఉత్తరాదికా...
      • మాఘపురాణం - 3వ అధ్యాయము వింధ్య పర్వతము
      • సర్వేంద్రియానాం నయనం ప్రధానం:
      • అలా కొంత కాలం గడిచాక, ఒకనాడు దశరథ మహారాజు ఋష్యశృంగ...
      • రామాయణం ప్రారంభం చేస్తూ వాల్మీకి మహర్షి ఇలా అంటారు...
      • దిలీప మహారాజు వేటకు బయలుదేరుట - మాఘ పురాణం – 2 వ అ...
      • మాఘ పురాణం – ౧వ అధ్యాయం
      • రామాయణం 24 వేల శ్లోకాలు
      • పుష్య అమావాస్య
      • బాలకాండ
      • చాంద్రమానం ప్రకారం పదకొండవ మాసమైన మాఘమాసం ప్రారంభము
      • రామాయణం ప్రారంభం చేస్తూ వాల్మీకి మహర్షి ఇలా అంటారు
      • మాఘమాసం ప్రారంభము (జనవరి 21, 2015, బుధవారం )
      • స్నానం
      • మాఘస్నాన ఫలం-మాఘ పురాణంలో తొలి అధ్యాయంలోని కథ
      • మాఘస్నాన పుణ్యఫలం వివరించు కథ
      • మాఘమాస గౌరీవ్రత మహాత్మ్యం
      • మాఘస్నాన పుణ్య ఫలితాలను వివిరించే కథ
      • గోత్రము , ప్రవర , వివాహ నిబంధనలు
      • ముక్కనుమ
      • భోగి, సంక్రాంతి, కనుమ
      • భోగి పండుగ
      • శ్రీ గోదా కళ్యాణము
      • ఉత్తరాయణ పుణ్యకాలం
      • హరిదాసు
      • గొబ్బెమ్మలు
      • ముగ్గులు
      • రధం ముగ్గు
      • తిల తర్పణం
      • శంకర భగవత్పాదులు
      • గజేంద్ర మోక్షం - శ్రీమద్భాగవతం
      • తులసీదాసు
      • శ్రీకృష్ణుని మిత్రుడు ఉద్ధవుడు
      • యజ్ఞోపవీతం పరమం పవిత్రం ప్రజాపతేః యత్సహజం పురస్తాత...
      • సుందరకాండ గొప్పతనం
      • సుందరకాండ పారాయణంతో సకల దోషాల విముక్తి
      • సృష్టికి ఆది, అనాది ఓంకారమని భారతీయులు ఏనాడో కనుగొ...
      • ద్రోణుడు
      • 1. ఋషిఋణం, 2. దేవఋణం, 3. పితౄణం.
      • వివాహము లో అరుంధతీ నక్షత్ర దర్శనము
      • సువర్ణష్ఠీవి
      • తిరుప్పాణాళ్వార్
      • అష్టావక్రుడు
      • సదాచారాలు ఏవేవి ?
      • ధనుర్మాసానికి చాలా విశేషమైన ప్రాశస్త్యం ఉన్నది
      • ఉత్తరద్వార దర్శనం చేస్తే కలిగే పుణ్య ఫలం ఏమిటి?
      • వైకుంఠ ఏకాదశి మరునాడు - ద్వాదశి
      • గోవు, గో సంబంధ విషయాలు మన ధర్మంలోనూ, వాజ్ఞ్మయంలోనూ...
      • మానవులు పాటించవలసిన ధర్మాలు, చేయవలసిన పనులు
      • జయ విజయులు వైకుంఠంలో ద్వారపాలకులు
      • విజయాలకి భక్తి మార్గాలు
      • వానరముల పుట్టుక-శ్రీ రామాయణం
      • విక్రమార్కుడు
      • ముక్కోటి ఏకాదశి
      • వైకుంఠ ద్వారం
      • గార్గ్యుడు
      • వివాహము - తల్లితండ్రుల బాధ్యత
      • దశావతారములు
      • జటాయువు
      • శ్రీ వసుదేవుడు
      • శ్రీ దేవకీమాత
      • నందుడు
      • Simha Rasi Horoscope 2015 by Omkaram Guruji in Spe...
      • Omkaram Midhuna Rasi (Gemini Sign) Horoscope 2015 ...
      • Mesha Rasi (Aries Sign) Rasi Phalalu 2015 by Omkar...
  • ►  2014 (555)
    • ►  December (81)
    • ►  November (166)
    • ►  October (43)
    • ►  September (129)
    • ►  August (73)
    • ►  March (63)

Total Pageviews

free counter
tomcat hosting
My title page contents
Simple theme. Theme images by molotovcoketail. Powered by Blogger.